Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość to często spotkanie dwóch samotności.

...smutni ludzie od razu przyciągają podobnych sobie. Szczęście przyciąga szczęście, a melancholia szybciej zauważa inną bolesną duszę...

Przeszłość należy zakopać gdzieś w odludnym miejscu, a z teraźniejszości wyciskać tyle, żeby przyszłość była już tylko piękna.

To jacy jesteśmy w dorosłym życiu, jest kumulacją tego, ile razy nas złamano w dzieciństwie.

Miłość jest elementem życia. Nie ta wielka, pompatyczna i przepełniona uniesieniem, lecz ta, na którą składają się brakujące kawałki drugiej osoby. W zasadzie nie ma ludzi kompletnych. Człowiek jest pełen dziur, niedomówień i niedokończonych fragmentów, które wypełnić może tylko odpowiedni człowiek.

Śmierć jest egoistką. Nikogo nie przygotowuje, nie tłumaczy się z tego, co robi. Przychodzi, zabiera, odchodzi i nikt nie może złożyć reklamacji. Jest minimalistyczna w swoich działaniach. Gasi oddech. Zamyka oczy. I ucina rozmowę w połowie zdania. Wyrachowana niczym aktorka, która zrobi wszystko, żeby dostać rolę.

Człowiek ciągle na coś czeka. Skreśla dni w kalendarzu i idiotycznie cieszy się z tego, że przepadł kolejny wtorek, minęła środa i niedziela. Gdzie tak się spieszy? Na własny pogrzeb?

(...) przeznaczenie jest w jakimś sensie powiązane ze świadomymi wyborami, że jedno wynika z drugiego.

Podróże pozwalają spojrzeć na wszystko z innej perspektywy.

(…) problem z miłością polega na tym, że ona atakuje człowieka od stóp do głów. Wypłukuje wcześniejsze obietnice, każe zapomnieć o postanowieniach. Miłość jest zaborcza, bo faktycznie bierze wszystko. Nie przebiera w środkach i nie bawi się w żadną czułostkowość.

Sekrety i głęboko skrywane pytania nie znikają tylko dlatego, że zostały chwilowo zapomniane. Nie zmienia się ich ranga ani tym bardziej znaczenie. To, że śpią, nie oznacza, że nigdy się nie przebudzą. A kiedy to się stanie, uderzają ze zdwojoną siłą. Na poziomie świadomości można kontrolować, poskromić i pilnować własne emocje. Podświadomość jest jednak zdecydowanie silniejsza. I trudno nad nią zapanować.

(…) związek jest jak gąbka, która nasiąka emocjami, myślami, uczuciami. Jest bazą, która daje poczucie stabilności i ustawia priorytety.

(…) prawa matki są zupełnie inne od tych zwyczajowo przyjętych. Są kumulacją uczuć, o których wielu ludzi nie ma pojęcia. Wypadkową miłości, strachu, szczęścia i poczucia zagrożenia, wszechogarniającego upojenia i lęku, że ktoś może im to odebrać.

Po raz pierwszy od dawna nie potrzebowała żadnych słów. Ani tych neutralnych, ani pocieszenia. Znalazła wreszcie siłę, żeby odnaleźć się w ciszy.

Problem matek i córek często polega na przemilczaniu tego, o czym powinno się mówić.

Dzieci czasem dostają kopniaki zupełnie bez powodu. I one bolą przez całe życie, chociaż siniaki dawno już zniknęły.

Być może każdy z nas ma swój prób zadowolenia. Fascynacji. A kiedy go osiągnie, nie jest w stanie zachwycić się bardziej. Naczynie zostało wypełnione.

Ale zdajesz sobie sprawę, że zdrada nie bierze się z powietrza? I że nie ma podziału na dziwki i święte, bo często te rolę mogą się najzwyczajniej w świecie odwrócić?

Namiętność jest podobno konstelacją tak silnych emocji, że trudno nad nimi zapanować. Z jednej strony wyzwala pokłady euforii, z drugiej budzi niepokój, wywołuje zazdrość i tęsknotę. Wystarczy spojrzenie, czyjś zapach, ruch dłonią, by ulec zauroczeniu wbrew logice. Wtedy nawet krótkie rozstania wywołują fizyczny ból, a tęsknota nie pozwala skupić się na zwykłych czynnościach. Namiętność to trans, w którym kształtujemy rzeczywistość według własnych marzeń.

Miłość zawsze potrafi zaskoczyć. Czasem jest przemyślana, wyczekana, bywa konsekwencją przyjaźni, a czasem wystarczy jedno spojrzenie.

Czym dla człowieka jest dom? Co oznaczają dla niego słowa 'gniazdo', 'rodzina', 'wspólnota'? Jak dużą rolę odgrywają korzenie, miejsce do którego zawsze można wrócić? Dom to budynek czy ludzie którzy go tworzą?

Prawa matki są zupełnie inne od tych zwyczajowo przyjętych. Są kumulacją uczuć, o których wielu ludzi nie ma pojęcia. Wypadkową miłości, strachu, szczęścia i poczucia zagrożenia, wszechogarniającego upojenia i lęku, że ktoś może im to odebrać...

(…) smutek nigdy nie jest jednowymiarowy. Składa się z wielu warstw, które czasem nakładają się na siebie i mogą nawet wywołać stan podobny do półsnu.

To była prawdziwa męska przyjaźń. Nie zepsuły jej żadne głupie kłótnie, fochy, ani nawet drobne nieporozumienia, które między kobietami często zyskują rangę prawdziwych dramatów...

Smutek jest tęsknotą. A tęsknota to pragnienie.

(…) dojrzałość to nie wiek. To wypadkowa umiejętności życiowych i tego, w jaki sposób reagujemy na rzeczywistość.

[co jest naprawdę ważne?] Być wystarczająco dobrym rodzicem. Nie idealnym i perfekcyjnym, tylko takim, do którego dziecko przychodzi, kiedy ma problem.

(…) mówienie o uczuciach, o tym, co nas boli albo daje nam szczęście, jest wstydliwe. Obnaża nasze słabości, zdejmuje pancerz twardziela.

(…) życie składa się z pewnych etapów. (…) każdy z nich jest nam potrzebny, choć oczywiście z tym końcowym najtrudniej nam się pogodzić.

Przeszłość to tylko wspomnienie, którego nie można zmienić.