Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy wie jak kobiety potrafią iść naprzód, jak marzą, kreślą plany, obmyślają receptę na lepszy świat, mają dziesiątki pomysłów, a potem nagle gubią je wszystkie w drodze do kołyski w środku nocy, w drodze do sklepu, w drodze do łazienki. Gubią je bezpowrotnie, zostawiają daleko za sobą, wydeptując jednocześnie ścieżkę, którą kroczą potem mąż i dzieci".

Susanah czuła się samotna. Trudno było mi tego nie dostrzec; widziałam to w każdym jej małym trofeum nieszczęścia, z którymi triumfalnie obnosiła się przede mną, jak to dzieci nieraz czynią: budują muzeum rozczarowań i skarg i zapraszają do niego rodziców, mówiąc: "Widzicie jak schrzaniliście mi życie? Widzicie do czego doszło? Proszę bardzo!".
(Joan Castleman o córce).