Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idziemy przez życie, działając najlepiej, jak umiemy, popełniamy błędy, nieświadomie - a czasem umyślnie - krzywdzimy ludzi. Ale skąd możemy wiedzieć, czy skrzywdzeni nie wezmą odwetu? Skąd wiemy, jak długo będą chować urazę i jak bardzo będą czuć się zranieni?

...Kiedy prześwietlano mi rękę, zaczęłam krwawić. Do dwunastu tygodni zabrakło kila dni...

Przyznanie się do własnej niedoskonałości wcale nie dowodzi, że ktoś jest słaby.

Evelyn siedzi na swoim ulubionym krześle, u jej stóp leżą wydziergane żółte buciki dla niemowlęcia; swymi pięknymi niebieskimi oczami spogląda w pustkę i trzyma rękę na piersi, jakby w obliczu śmierci chciała, żeby jej serce nadal biło.

W dzieciństwie wyobrażałam sobie Boga jako lalkarza unoszącego się nad ludźmi, który pociąga za sznurki i podług swoich zachcianek decyduje o tym, jak potoczy się życie każdego z nas.

Idziemy przez życie, działając najlepiej, jak umiemy, popełniamy błędy, nieświadomie - a czasem umyślnie - krzywdzimy ludzi. Ale skąd możemy wiedzieć, czy skrzywdzeni nie wezmą odwetu? Skąd wiemy, jak długo będą chować urazy i jak bardzo mam czuć się zranieni?

To zabawne, jak życie potrafi nagle zmienić kierunek, jakby wszystkim rządziła jakaś siła wyższa.