Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzebuję koloru, nawet tu na kawałku papieru trochę plam rysowanych kolorowymi pisakami daje radość.

Jestem zadowolona, (...) chciałabym to pokazać, ale czuję się dziś zamknięta w nawias, a wszystko dzieje się poza nawiasem.

Teraz sama w swoim pokoju, przy biurku, z myślami wciąż niezapisanymi. Muszę każdego dnia odgrodzić się od spraw domowych i siedzieć w swej pustelni. Kiedy zamykam drzwi do swojego pokoju, zaczynam istnieć tylko dla siebie. Nawet jeśli nie myślę o sobie, a piszę o innych ludziach. Ten zamknięty pokój działa magicznie. Nie mam w nim klaustrofobii, tak jakby sufit i ściany mogły otwierać się na kosmiczną nieskończoność.

Montujemy dwa proste, brązowe regały na książki, jakie kupiliśmy razem z kanapą, bo nasze książki leżą wszędzie, poukładane w rożnych miejscach w stosy. Jeden ustawiliśmy w moim pokoju, drugi w dużym, na nowości, bo wciąż kupujemy dużo, do tego dostaję sporo.