Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To tak jakbyś tonęła, a książka była powietrzem.

Wiedzieć, co się stanie, to coś innego, niż wiedzieć, jak to się stanie. A dotarcie tam to najlepsza część.

Chodzi o to, że wiemy już, że to się dobrze nie skończy, ale czytamy znowu dla tego wszystkiego, co dzieje się przed końcem. Bo warto.

Człowiek, który nie czyta, nie ma żadnej przewagi nad tym, który nie umie czytać.

Fakt, że cierpisz, znaczy, że pozwoliłaś, aby ktoś miał dla ciebie znaczenie.

Wiedzieć,co się stanie, to coś innego, niż wiedzieć, jak to się stanie.

Kochaj ekstra. Nawet jeśli oznacza to większe cierpienie.

Zwykle uważała, że ponowne oglądanie lub czytanie jest niesamowitym marnotrawstwem czasu. Ale jednocześnie, jakie to uspokajające, kiedy już wiesz, co się stanie. W prawdziwym życiu nie masz takiego luksusu.

Wyobrażenie, jak mogłoby nam być razem, ciągle wisiało w powietrzu, ale teraz nie będziemy już nigdy niczym więcej niż garścią złotych wspomnień i domniemywań.

... w książkach czasami od początku wszystko w oczywisty sposób zwiastuje, co się stanie. Ale wiedzieć, co się wydarzy, a wiedzieć, jak - to nie to samo. Docieranie do celu to najlepsza część...

- Myślę, że ja też mogłabym cię pokochać.
- Och, przestań(...) Ty już kochasz.

Wszystko inne wskoczy na swoje miejsce. Tylko żyj swoim życiem.

- Na co czekamy?(...)
- Na magię(...) W każdej sekundzie.

Być zakochaną - Kiedy na nią spojrzałam, wyglądała przez okno pasażera. - Wzloty są takie wielkie, ale upadki jeszcze większe. To jest tak, jakby on mógł rozjaśnić lub zepsuć cały mój dzień.
Zasępiłam się. To nie brzmiało właściwie. Powierzanie komuś jedynego klucza do twojego szczęścia - to wyglądało na zbyt duże przywiązanie, nawet jak na miłość. Cichy głosik odezwał się w mojej głowie: To nie powinno tak wyglądać.

(...) kiedy się w kimś zakochujesz, nie masz na to za bardzo wpływu(...) Nawet jeśli drugi raz chodzi o tę samą osobę.

Wiedzieć, co się stanie, to coś innego, niż wiedzieć, jak to się stanie. A dotarcie tam to najlepsza część”.

Wiedziałam aż za dobrze, jak czuje się człowiek, który widzi, jak upadają jego wyobrażenia. Za każdym razem, kiedy w jednej chwili nadchodzą zmiany-nawet jeśli jest to rozwód twoich rodziców-to jest jak jazda na karuzeli: nagłe, brak oparcia i wywołujące nudności.

...ponieważ nigdy nie chodziło o to,by dotrzeć tam szybko. Chodziło o to, bym była pewna swoich kroków..

Każdy każdemu jest winny małą przysługę, za małe momenty światła w chaosie.