Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To sztuka wiedzieć, kiedy należy przestać.

Życie przypomina pociąg, mademoiselle. Zawsze biegnie naprzód.

Istnieje tyle przyjemności: człowiek może jeść, pić, oddychać czystym powietrzem. Tylko głupiec porzuca to wszystko
jedynie dlatego, że nie ma pieniędzy... albo z powodu złamanego serca. Miłość jest przyczyną wielu nieszczęśliwych wypadków, nie sądzi pani?

Mądrość nie leży w ludzkiej naturze.

Idziemy przez życie jak po­ciąg, pędzący w ciem­ności do niez­na­nego celu.

Istnieje jedna rzecz, której nie udało się dokonać żadnemu mężczyźnie: zmusić kobietę, by posłuchała głosu rozsądku.

- (...) to by mu złamało serce.
- Niech pani nie wierzy w takie rzeczy - stwierdziła Katarzyna surowo. - Serca nie są aż tak delikatne.

Podróże kończą się spotkaniami zakochanych.

Wiele w życiu widziałem i przekonałem się, że dwie rzeczy są prawda. Dobrego mężczyznę może zniszczyć miłość do złej kobiety; ale może też być odwrotnie: złego człowieka również może zniszczyć miłość do dobrej kobiety".

To właśnie najgorsze, kiedy się wysłuchuje czyichś zwierzeń. Potem nie chcą cię znać.

Wyjął z kieszeni paczuszkę niedbale owiniętą w brązowy papier. Zerwał opakowanie, odsłaniając dużą, zniszczoną kasetkę z czerwonego aksamitu. Na wierzchu widniały splecione litery zwieńczone koroną. Otworzył kasetkę, sekretarz gwałtownie nabrał powietrza. W środku, na podniszczonym białym jedwabiu, kamienie połyskiwały jak krew.

Pewnie przyniesie mi pecha. Jak to kobiety.

Gdyby był pan człowiekiem o kryształowym charakterze, niepokalanej moralności, który nie popełnił ani jednego grzesznego czynu i robił zawsze to, co do niego należy... eh, bien! wtedy miałbym wątpliwości co do pańskiego powodzenia. Widzi pan, cnoty moralne są mało romantyczne. Cenią je tylko wdowy.

[...] wiedział o bardzo wielu rzeczach, ale nie znosił się do
tego przyznawać.

- Niektórzy ludzie, dochodząc do fortuny, przywiązują do niej nadmierne znaczenie.

- Ależ tak jest zawsze - wtrącił Poirot cicho. - Lustro ukazuje prawdę, choć każdy patrzy na nie z innego miejsca.

- Przeklęty Błękitny Ekspres - powiedziała Lenox. - Pociągi są nieubłagane, nieprawdaż, monsieur Poirot? Ludzie umierają w nich, a one dalej jadą przed siebie.

Ach, jakie to angielskie - mruknął - wszystko czarno na białym, wszystko jasno określone i jednoznaczne. Ale życie takie nie jest, mademoiselle. Są rzeczy, które jeszcze się nie zdarzyły, a już rzucają swój cień na nasze życie.

Gdyby był pan człowiekiem o kryształowym charakterze, niepokalanej moralności, który nie popełnił ani jednego grzesznego czynu i robił zawsze to, co do niego należy... eh, bien! wtedy miałbym wątpliwości co do pańskiego powodzenia. Widzi pan, cnoty moralne są mało romantyczne. Cenią je tylko wdowy.

Chciałbym panu zacytować jedno z waszych angielskich przysłów. Mówi ono, że należy skoczyć ze starą miłością, zanim się zacznie nową.

Co to człowiek czasem wygaduje, nie podejrzewając nawet, że może się to stać prawdą.

Soupir d'automme; w sam raz dla mademoiselle". Jesień, tak, pozostała jej tylko jesień. Jej, która nigdy nie poznała wiosny ani lata i nigdy już ich nie pozna. Tego co straciła nie odzyska nigdy.

Jak to mówią, zaklinaczem wężów trzeba się urodzić

Ale od dnia, gdy Katarzyna postawiła stopę w Little Crampton dziesięć lat temu, zapanował doskonały spokój. Nikt nie wie, jak to się stało. Jak to mówią, zaklinaczem wężów trzeba się urodzić

Zmarli nie składają zeznań.

Dobrego Boga, natury i starych ludzi nigdy nie należy ponaglać.

Kobiety są wielkoduszne. Jeśli mogą oddać przysługę komuś, kto im kiedyś pomógł, zrobią to.

- Nie powinno się umierać w pociągu - powiedział Derek lekko. - Na pewno powoduje to mnóstwo komplikacji prawnych, a poza tym dostarcza pretekstu, żeby pociągi spóźniały się jeszcze bardziej niż zwykle.