Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba w ogóle mieć serce, żeby można je było złamać.

-Cały mój świat się rozleciał.
Olivia podeszła krok bliżej niego. Ale nie z powodu telepatii. Cały twój świat już i tak się rozpadał. Tyle tylko, że sobie tego nie uświadamiałeś.

Wszyscy jesteśmy pogięci. I to, co się nam przytrafia, też jest pogięte. Moje życie teraz też się do reszty pogięło. I po prostu nie wydaje mi się, żebyśmy byli odpowiednimi ludźmi, żeby pomóc sobie nawzajem się odgiąć. Ma to sens?

Żadna ze mnie laska, ale czasem miło zrobić się na bóstwo.

Precz z nieśmiałością; dziś czuję w sobie odwagę!

Nie jesteśmy stworzeni, żeby pasować do innych.

Olivia rozejrzała się po sali. Wszyscy wciąż gadali, ale nikt nie poruszał ustami. (…) Olivia pojęła nagle, że oni niczego nie mówią. Oni myślą. Słyszała myśli innych ludzi.

Oto nasza historia. Tak właśnie z naszej grupy zrodziliśmy się my.
I tacy właśnie obecnie jesteśmy. Kiedy stanowi się grupę, w której wszyscy wzajemnie słyszą swoje myśli, granica pomiędzy ja a my jakoś się zaciera.