cytaty z książki "188 dni i nocy"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Marzę o cofnięciu czasu. Chciałbym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku.
Samotność okazała się dżumą naszych czasów. Potrafi być przerażająca i porażająca. Poza tym jest nieunikniona. Każdy tak naprawdę jest sam. Nieważne, czy ma kogoś bliskiego, czy nie. Sam przeżywa swoje lęki, nawet gdy ktoś inny w tym czasie trzyma go za rękę. Sam płacze nawet, gdy ten drugi ktoś ociera mu łzy. Druga osoba może być powiernikiem największych tajemnic, ale wcale nie ma gwarancji, że tak będzie do końca. A na końcu i tak odchodzi się w samotności.
Czas to najcenniejszy podarunek, jaki można dostać od innych.
Te wszystkie rocznicowe rytuały dają kobietom złudne poczucie bezpieczeństwa. Jest rocznica, to jest i związek. Ale uczucia nie dają się zakląć w coroczne zapalanie świec na stole i kupowanie czerwonych róż. Być mże dlatego tak często zapominają o nich mężczyźni.
Czekaj na właściwy moment, na tego mężczyznę, który sprawi, że twoje życie upije się miłością.
Mężczyzna powinien zabierać kobietę do miejsc, które jej obiecał. Szczególnie do tych, do których mieli dotrzeć nocą.
Nieraz tak po prostu jest. Niektórzy ludzie stają się nam bliscy tylko dlatego, że kiedyż wypowiedzieli jedno jedyne zdanie. Ja także uważam, że ciekawość to jeden z najważniejszych powodów, aby chcieć wstawać rano.
Czasem prawdziwa miłość ujawnia się dopiero wtedy, gdy nie wszystko do końca się rozumie.
Prawdziwa niezależność to ta, która pozwala mi robić to, na co w danym momencie mam ochotę.
Pamięć jest funkcją czasu. Im dłuższy minie czas od jakiegoś wydarzenia, tym więcej nieistotnych szczegółów przyćmiewa samo wydarzenie, przenosząc jego prawdziwe znaczenie na dalszy plan.
Czy chodzi Pani na spacery w innych miastach i z innym mężczyzną? Lubi Pani, gdy on szuka jej dłoni, aby zamknąć delikatnie w swojej, czy po prostu podaje mu ją, aby nie ryzykować rozczarowania, że on mógłby wcale jej nie szukać?
... skoro w życiu liczą się tylko chwile, to i szczęściu można powiedzieć czasami dobranoc.
Zemsta to narkotyczna, skrajnie oszałamiająca emocja o wiele bardziej niebezpieczna niż miłość. Zdradzeni kochankowie nie zabijają przecież z miłości. Zabijają z zemsty.
Często jedyny ratunek, to właśnie dno, od którego można się odbić.
Na spędzenie ze sobą całego życia mają tak naprawdę szansę tylko ci, którzy spotkają się odpowiednio późno, czyli tak późno, żeby się sobą nie zdążyć znudzić.
Prędzej czy później, każda z nich sama przed sobą przyzna się do tego, kim naprawdę jest. Feministką? Nie ma to znaczenia. Sobą - to najważniejsze. Dlatego że emancypacja, tak jak ją rozumiem, polega na przyznaniu sobie prawa do własnych myśli. Zaś pierwszy stopień jej wtajemniczenia to pogodzenie się z własnym ja.
Religia i religijność bardzo mocno uwarunkowane są strachem. Uważam, że żadna religia by nie powstała, gdyby ludzie się nie bali. I za wszelką cenę nie chcieli przetrwać.
Na spędzenie ze sobą „całego życia” mają tak naprawdę szansę ci, którzy spotykają się odpowiednio późno.
Spotkali się po to, żeby się kochać przez całe życie. Żeby jednak tak się stało, ktoś z kimś musiał się rozstać, ktoś kogoś musiał zdradzić, zakochać się w kimś innym, a potem uwierzyć, że tym razem stał się prawdziwy cud. Miłość na całe życie.
Jest czwarta nad ranem. Zdradzani mężowie mogą o tej porze spać spokojnie. Jeśli do czwartej nad ranem nic się nie zdarzyło, to znaczy, że już się nie zdarzy. A jeśli się wydarzyło, to i tak już jest za późno...
Po telefonie Michaela dużo myślałem o miłości. O tej, dla której wszystko stawia się na jedną kartę i o tej, dla której nie robi się nic, pozwalając jej umrzeć. A przecież nie musi być tak skrajnie, może być inaczej. Ile czasu musi upłynąć w życiu człowieka, aby zrozumiał, że miłość trzeba pielęgnować? (...)
Przypomniało mi się w tym momencie zdanie, które zawsze wraca, gdy myślę o miłości. Kiedyś zapytano księdza Jana Twardowskiego, jak powinno pielęgnować się miłość. Odpowiedział: 'Jak dziecko, żeby nie zaziębiła się, nie zwariowała i nie uciekła.'.
Ludzie są bogaci światem, który sami sobie tworzą. Drzwi odgradzają ich od tego, co im obce i od tych, z którymi im w życiu nie po drodze.
Filozofia jest fascynująca. Narodziła się z ludzkiego zdziwienia i sama to zdziwienie rodzi.
Cierpienie nie czyni nas wcale lepszymi. Ono tylko niektórym z nas - być może dzięki genom, o którym piszesz - daje szansę na uważniejsze zajrzenie wgłąb siebie.
Dążenie do doskonałości potrafi czasem pokazać, jak bardzo jesteśmy niedoskonali.
Wiem, jak ciężko pracuje się na sukces. Ile rzeczy traci się przy tym i jak często trzeba przy tym dokonywać bardzo trudnych wyborów w dążeniu do niego. Zachowanie przy tym skromności jest miarą prawdziwej wielkości.
To ważne, bardzo ważne, bo kiedy mijają uniesienia i szały, to to, co nie tylko łączy, ale i zaczyna dzielić ludzi, to słowa, którymi się posługują.
Nie ma rzeczy niemożliwych, nie ma sytuacji, które nie mogą być gorsze od tych - wydawałoby się - najgorszych. Jest tylko człowiek, który z tym, co dostał od Boga i innych, może zrobić nic albo prawie wszystko.