Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Temu, że się bałeś, winna była wyobraźnia. Twój mózg działał w trybie przewijania do przodu, pokazywał ci wszystkie możliwe nieszczęścia, jakie mogą z tego wyniknąć. Chociaż nie wynikły.
Cała sztuka polega na tym, żeby kiedy tylko to możliwe powstrzymać mózg od wybiegania do przodu. Rób tak, a prędzej czy później odwaga stanie się przyzwyczajeniem.
- Albo możesz wykorzystywać wyobraźnię na swoją korzyść - włącza się Danny. - Kiedy następnym razem znajdziesz się w przerażającej sytuacji, pomyśl sobie: "Powiedzmy, że wcale tak nie czuje. Co bym wtedy zrobił?". I po prostu to zrób.

Psychopatia jest niczym światło słoneczne:
jego nadmiar może wywołać raka i zabić, ale jeśli wystawiamy się na jego działanie
z umiarem, ma dobroczynny wpływ na jakość
naszego życia i nasze zdrowie.

Musisz bezwzględnie, niemiłosiernie, nieustępliwie trzymać się teraźniejszości. Nie możesz sobie pozwolić, żeby coś, co stało się wczoraj, wypłynęło na to, co się dzieje dzisiaj.

Będzie powtarzał usłyszane słowa i gładko zapewniał o swoim zrozumieniu, i żadnym sposobem nie pojmie, że wcale nie rozumie.

...granica między bohaterem a psychopatą jest cienka. A często zależy od tego, kto ją zakreśla.

Życie nie powinno być podróżą do grobu z zamiarem dotarcia tam bezpiecznie, w atrakcyjnej i dobrze zachowanej doczesnej powłoce ale raczej w ciele pokrytym siniakami, w pełni wykorzystanym i kompletnie zużytym z okrzykiem Łaaaa, ale jazda.

Nagle doznaję olśnienia. Mówimy o różnicach wynikających z płci, klasy, koloru skóry, inteligencji. I wiary. Ale najbardziej fundamentalna różnica pomiędzy jednym człowiekiem a drugim polega na obecności sumienia lub jego braku. Sumienie sprawia nam ból, kiedy wszystko wydaje się w porządku. Ale co będzie, jeśli stanie się twarde jak stary but? Jeśli będzie miało tak
wysoki próg bólu, że nawet nie drgnie, kiedy inni będą wić się w agonii?

Nie możesz sobie pozwolić, żeby coś, co się stało wczoraj, wpłynęło na to, co się dzieje dzisiaj. Kiedy to zrobisz, ani się obejrzysz, jak utoniesz.

To nie przemoc cię łamie (...) - to groźba przemocy. Świadomość, że zaraz stanie się coś okropnego i że to coś czai się za rogiem, toczy się jak rak.

Jeśli zdołacie skupić się na tym, co się dzieje wokół was - w każdej sekundzie waszego życia - to z czasem wasz stan zacznie się poprawiać.

Ludzie nie dostają tego czego chcą, bo często sami nie wiedzą, jak do tego dojść. Zbyt się angażują i przez to schodzą z właściwej drogi, a w tym momencie zmienia się cała dynamika. Przestaje chodzić o to, czego chcesz. Chodzi przede wszystkim o to, żeby widziano, że dostajesz, co chcesz.
Chodzi o wygrywanie.

Życie w przeszłości, wybieganie naprzód, dopuszczanie, by nasza wyobraźnia zaczęła mącić - jak w moim doświadczeniu z blokiem betonu - może działać równie destruktywnie.

Decyzja, czy zostać bohaterem, to wybór, którego prawie każdy musi dokonać choć raz w życiu.

Umiejętność uśmiecha się w obliczu przeciwności losu od dawa uważa się za miarę inteligencji duchowej.

Nawet daltoniści wiedzą, kiedy należy zatrzymać się na światłach. Byś się zdziwił, co jeszcze potrafię.

Trudno przecież zignorować to dręczące podejrzenie, że w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy nieco dziwni.

Na tyłach kaplicy w Magdelan College w Oksfordzie jest specjalne miejsce, gdzie można zawieszać swoje wypisane na karteczkach modlitwy. Pewnego dnia wśród licznych petycji o interwencję Wszechmogącego zauważam następującą: „Panie, proszę spraw, żeby w Lotto padły moje numery. Obiecuję, że nigdy więcej nie będę zawracać ci głowy”. Ciekawe, ale była to jedyna modlitwa, na którą Bóg odpowiedział. I to na piśmie. A brzmiało to tak: „Mój synu, podoba mi się twój styl. W tym pomylonym świecie, który wzbudza we mnie wielki smutek, ty jeden zdołałeś wywołać uśmiech na mojej twarzy. Do diabła, CHCĘ, żebyś mi zawracał głowę. Dlatego życzę szczęścia następnym razem, głupku! Całuski. Bóg.

Nagle doznaję olśnienia. Mówimy o różnicach wynikających z płci, klasy (…) . Ale najbardziej fundamentalna różnica pomiędzy jednym człowiekiem, a drugim polega na obecności sumienia lub jego braku. Sumienie sprawia nam ból, kiedy wszystko wydaje się w porządku. Ale co będzie, jeśli stanie się twarde jak stary but? Jeśli będzie miało tak wysoki próg bólu, że nawet nie drgnie, kiedy inni będą wić się w agonii?

Zakotwiczenie myśli wyłącznie na teraźniejszości, skupianie się całkowicie na tu i teraz to dyscyplina umysłowa wspólna dla psychopatów i ludzi, którzy dostąpili duchowego oświecenia.

(...) stwierdził, że jego trzy najcenniejsze cechy charakteru to determinacja, ciekawość i niewrażliwość. Dwie pierwsze są oczywiste. Ale niewrażliwość? "Dzięki niej mogę spać, kiedy inni nie mogą"(...).

- Nie mam współczucia dla tych, których operuję - powiedział mi Geraghty. - To
luksus, na który po prostu mnie nie stać. Na sali operacyjnej jestem zimną, pozbawioną serca maszyną, jednością ze skalpelem, świdrem i piłą. Jeśli igrasz ze śmiercią powyżej linii wiecznej zmarzliny mózgu, emocje do niczego ci się nie przydadzą. Uczucia to entropia, źle wpływają na interesy. W miarę upływu lat udaje mi się je z sukcesem tłumić.

Dominant zamiast wyróżniać się tym, że zabiera, umacnia swą pozycję przez to, co daje.

Przemawiaj łagodnie, ale noś ze sobą wielki kij. Dobra rada, jeśli chcesz być na przodzie - zarówno w wirtualnym, jak i w prawdziwym świecie.

Umysł jest dla siebie
Siedzibą, może sam w sobie przemieniać
Piekło w Niebiosa, a Niebiosa w piekło.