Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie jest jak pory roku, dziecinko - powiedziała mi kiedyś babunia.
-Ma swoją wiosnę i swoje lato, i trza się cieszyć każdą wiosenną chwilką, bo nic nie jest wiecznie ładne, młode i świeże, nic, moje dziecko. Mróz ścina ludzi, tak jak ścina ziemie.

Pierwszej, młodzieńczej miłości kobieta nigdy nie zapomina. Pierwsza miłość ma urok, który towarzyszy nam z oddali czasu przez całe nasze życie".

Jakie kruche, ulotne i nieprzewidywalne jest życie, myślałam. W jednym momencie jesteśmy beztroscy i szczęśliwi, a w następnym - zrozpaczeni, załamani, w żałobie.

Szkoda mi cię, Fanny - powiedziałam chłodno.
-Jesteś jak kwiat wyrosły na gnoju.

Zło jest jak głaz toczący się z góry, z każdą chwilą nabierający szybkości i mocy. Jeśli nie zatrzyma się go w porę, pozostaje już tylko czekać, aż rozpędzony zmiażdży wszystko, co znajdzie się na jego drodze.

Kiedy zło raz się rozpędzi, trudno je powstrzymać.

Prawda ma moc uzdrawiania.

Mężczyzna, który wysiada z rolls-royce'a, musi wyglądać jak jego posiadacz.

Próżność jest ciężkim brzemieniem przykuwającym nas do świata zbudowanego z ułudy, gdzie w obiegu krąży moneta kłamstwa.

Samotność jest okrutna, myślałam. Bardziej wykańczająca niż zimowe mrozy, bo one nie potrafią zahibernować serca.

Nie można żerować na cudzej tragedii dla własnej rozrywki.

Miłość zawsze była dla mnie nikłym obłoczkiem dymu snującym się w moim życiu. Chciałam go złapać, ale moje ręce chwytały ulotną mgiełkę, a on odpływał i znikał w oddali.