Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak jak rodzina nadaje nam kształt. Wychowanie przez najbliższych i dzielone z nimi doświadczenia to rzeczy, które nas scalają".

Ludzie cały czas kłamią. Kłamią, gdy coś budzi w nich strach i zagraża pozbawieniem komfortu. Krew nie musi kłamać. DNA nie obchodzi, czy zadaje ci ból lub rodzi pytania o tożsamość. DNA sprawia, że jesteś, kim jesteś. To ludzie każą ci wątpić, kim jesteś".

-Czasem robisz rzeczy, których sama nie rozumiesz, żeby zrozumieć rzeczy, które robisz.

Dlaczego ludzie robią
to, co robią, zamiast mówić,
co czują.

Tajemnice.
Są tak intymne jak chodzenie za rękę.

Moim zdaniem pochodzenie kształtuje nas tylko,/jeśli tego chcemy.

I nigdy nie zapomnę wspomnienia, które się nie wydarzyło".

Znacznie łatwiej napisać wiersz i zostawić go w notesie,/niż powiedzieć, co czuję.

Kodiak to nie same problemy./On ma same problemy.

I czuję przerażenie, że nie pojmujesz,/że nawet jeśli nie jest zły,/to nie znaczy, że jest dobry dla Ciebie.

(...) nie da się zmusić kogoś do związku,/sprawić, żeby stał się kimś, kim nie jest.

Gdy­bym tylko mogła wyjąć serce

z pier­si i za­sa­dzić w do­nicz­ce

jak ro­ślin­kę.

Poić wszyst­kim, czego po­trze­bu­je,

i wło­żyć na miej­sce z po­wro­tem,

kiedy miną trud­ne czasy.

Przykro mi, że dowiesz się ode mnie.
Ale ludzie cały czas kłamią.
Nawet rodzice.

Ja: Ale może zmiana to wcale nie jest zła rzecz?
Sana: Tylko jeśli po drodze nie tracisz tego, co określa Ciebie jako Ciebie.

Człowiek, który był przy mnie
przez osiemnaście lat,
trzymał mnie za rękę,
uczył jeździć na rowerze,
całował moje ałka,
i czytał "Burzę",
dopóki nie zasnęłam.
Który podnosił mnie z ziemi,
gdy za dużo wypiłam.
Który mnie kocha.

Nie wie.

Dzięki temu projektowi
nauczyłam się,
że człowiek, który miał wpływ na moje DNA,
nie jest tym, który uczynił mnie tym, kim jestem.
To człowiek, który mnie wychował,
kto widział moje pierwsze kroki
i zachęcał do każdego kolejnego,
nawet jeśli każdy mnie od niego oddalał.

Jak mam się pożegnać, skoro nigdy nie było powitania"?

Chodzi o to, żeby żyć w zgodzie z sobą,/w głębi serca.

Splecione palce, jego oczy wpatrzone w moje, jakby mogły pochłonąć wszystko co ze mnie zostało".

Ja jestem spokrewniona z jakimś gościem
z Seattle
z tatuażem,
gitarą
i masą historii,
który nie chce ze mną gadać.

Zwykle kiedy jesteś zbyt skupiona na kimś albo na czymś,/wcale nie chodzi o tego kogoś czy coś./Tylko o ciebie.

Poezja jest muzyką,/która łączy słowa w dźwięki.

Wszystko jest źle i nie tak./Śnieg w lipcu,/Halloween i słodycze w wakacje./Roztopy przychodzące zbyt wcześnie,/hibernujące niedźwiedzie,/które nie są jeszcze gotowe.

Wspinam się na pokrytą śniegiem górę tylko po to, żeby się przekonać,/że nie ma dla mnie bezpiecznej drogi z powrotem.