Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Żyjemy i umieramy, a cała reszta to tylko złudzenie. Całe to gadanie o uczuciach i wrażliwości to jedno wielkie kurze łajno. Zmyślone, subiektywne, emocjonalne brednie. Nie ma duszy. Nie ma Boga. Są tylko decyzje, choroby i śmierć.

Niezależnie od tego na jakie się trafi luksusy, zawsze będzie czegoś brakować. Niezależnie od tego jak starannie wybierzesz, nigdy nie będziesz stuprocentowo zadowolony.

Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku.

Gdyby Jezus Chrystus umarł w więzieniu bez świadków, gdyby nie było nikogo, kto by go torturował i opłakiwał, to czy zostalibyśmy zbawieni?

Bez względu na to czy się czyści rybę, wywabia plamę czy sprząta mieszkanie, chciałoby się myśleć, że poprawiamy świat, ale w rzeczywistości tylko pogarszamy jego stan. Myślisz, że może gdybyś pracował ciężej i szybciej, mógłbyś powstrzymać napór chaosu, ale któregoś dnia wymieniasz na tarasie żarówkę z pięcioletnią gwarancją i uświadamiasz sobie, że wymienisz tu żarówkę może jeszcze z dziesięć razy, zanim umrzesz.

- czy to bardzo boli, kiedy się umiera?
- cóż kochanie, mówię jej, tak, ale życie boli znacznie bardziej.

Słońce za oknem łazienki próbuje nam dać do zrozumienia, że wszyscy jesteśmy głupi.

Nawet Raj był tylko wielką luksusową klatką - mówi Adam. - Pozostaniesz niewolnikiem do końca życia, dopóki nie ugryziesz jabłka.

muzyka jak odświeżacz powietrza w aerozolu.

Don’t ask me when be­cause I don’t re­mem­ber, but some­where along the way I keep for­get­ting to com­mit sui­cide.

To jest w życiu złotej rybki rybka numer sześć set czterdzieści jeden. Pierwszą kupili mi rodzice, żebym uczył się miłości i troski o inną żywą oddychającą bożą istotę. Sześćset czterdzieści rybek później wiem tylko, że wszystko, co kochasz, umiera. Kiedy po raz pierwszy spotykasz kogoś ważnego, możesz liczyć na to, że któregoś dnia ten ktoś umrze i pójdzie do piachu.

It's only in drugs or death we'll see anything new, and death is just too controlling.

The skeleton is just a way to keep your tissue off the floor.

Dzwoni facet z informacją, że zawalił algebrę. Żeby nie wyjść z wprawy, mówię mu: Powieś się. Dzwoni kobieta i mówi, że jej dzieci źle się zachowują. Bez chwili namysłu mówię jej: Powieś się. Człowiek dzwoni, żeby powiedzieć, że samochód nie chce mu zapalić. Powieś się. Kobieta dzwoni i pyta, o której godzinie zaczyna się ostatni film. Powieś się. – Czy to numer pięć pięć pięć trzynaście dwadzieścia siedem? – pyta. – Czy to multipleks Moorehouse? Powieś się, mówię. Powieś się. Powieś się.

A girl calls and asks, "Does it hurt very much to die?"
"Well, sweetheart," I tell her, "yes, but it hurts a lot more to keep living.

You have a choice. Live or die.
Every breath is a choice.
Every minute is a choice.
Every time you don't throw yourself down the stairs, that's a choice. Every time you don't crash your car, you re-enlist.

Did perpetual happiness in the Garden of Eden maybe get so boring that eating the apple was justified?

What people forget is a journey to nowhere starts with a single step, too.

The police are asking through the bedroom door, why did I make a batch of strawberry daiquiris before I called them?
Because we were out of raspberries.
Because, can't they see, it just does not matter. Time was not of the essence.

The truth is that all this was just part of the suicide process. Because tanning and steroids are only a problem if you plan to live a long time.
Because the only difference between a suicide and a martyrdom really is the amount of press coverage.
If a tress falls in the forest and nobody is there to hear it, doesn’t it just lie there and rot?
And if Christ had died from a barbiturate overdose, alone on the bathroom floor, would He be in Heaven This wasn’t a question of whether I was going to kill myself. This, this effort, this money and time, the writing team, the drugs, the diet, the agent, the flights of stairs going up to nowhere, all this was so I could off myself with everyone’s full attention.

Fertility says, "Can you relax and just let things happen?"
I ask, does she mean, like disasters, like pain, like misery? Can I just let all that happen?
"And Joy," she says, "and Serenity, and Happiness, and Contentment." She says all the wings of the Columbia Memorial Mausoleum. "You don't have to control everything," she says. "You can't control everything."
But you can be ready for disaster.
A sign goes by saying, Buckle Up.
"If you worry about disaster all of the time, that's what you are going to get," Fertility says.

And if you never have sex," Adam's saying, "you never gain a sense of power. You never gain a voice or an identity of your own. Sex is the act that separates us from our parents. Children from adults. It's by having sex that adolescents first rebel."
And if you never have sex, Adam tells me, you never grow beyond everything else your parents taught you. If you never break the rule against sex, you won't break any other rule.

I want to tell them, stay in the cage. There are bet­ter things than free­dom. There are worse things than liv­ing a long bored life in some stranger’s house and then dy­ing and go­ing to ca­nary heav­en.

Lamentacje, rozdział drugi, wiersz jedenasty:
"[...] drgają me trzewia, żółć się wylała na ziemię [...]

Honest is how I want to look. The truth doesn't glitter and shine.

Since change is con­stant, you won­der if peo­ple crave death be­cause it’s the on­ly way they can get any­thing re­al­ly fin­ished.

This isn’t such a beau­ti­ful world that he has to stay in it and suf­fer. This isn’t much of a world at all.

People in the outside world said something stupid with their every breath, and when they didn’t talk their radios filled the gap with the copied voices of people singing the same songs over and over.

I może to tylko sprawa światła, ale zjadłem prawie całego homara i nie zauważyłem, że jego serce jeszcze bije.

Prawda nie błyszczy i nie rzuca się w oczy.