Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) prawda nie zawsze czyni wolnym. Czasami staje się ciężkim, samotnym więzieniem.

Świat jest tak sprawiedliwy, jak sobie na to zapracujesz.

-Jeśli umiesz się całować, umiesz też tańczyć. Umiesz się całować?
-No, tak, ale...
-Więc umiesz też tańczyć!

Kocham cię za to, kim jesteś, a nie za to, kim powinnaś być zdaniem świata.

Nie mam chłopaka. Nie potrzebuje faceta, żeby być kompletna.

Ludzie nie lubią gniewnych niepełnosprawnych. To się kłóci z ich współczuciem, z wyrytą w ich głowach historyjką, jak to niepełnosprawni dzielnie pokonują przeciwności losu, aby zasłużyć sobie na powszechny podziw. Ludzie chcą wierzyć, że niepełnosprawność w niczym im nie przeszkadza, bo wtedy nie muszą tracić energii na poczucie winy.

Mówili, że nie będę mogła tańczyć, ponieważ nie usłyszę muzyki, ale nie pozwoliłam się ograniczać. Słucham muzyki swojej duszy.

(...) niepełnosprawni mają przez cały czas być weseli i szlachetni, by zdrowi ludzie mogli spokojnie czuć się szczęśliwcami.