Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wpadka sprawia, że troszeczkę szalejesz. Oto spędzasz całą karierę w tym elitarnym bractwie, wielkiej rodzinie, grając w tę samą grę, co inni gdy nagle - łup, zostałeś spuszczony w toalecie, z etykietką "na dopingu" w nagłówkach gazet, pozbawiony przychodu, i - najgorsze - wszyscy udają, że nie istniałeś. Zdajesz sobie sprawę z tego, że poświęcono cię w imię dobra reszty, bo maszyna wciąż działała, a cyrk kręcił się dalej. Z twojego powodu udają, że są czyści. Jesteś sam, a jedynym sposobem na powrót jest spędzenie lat i wydanie setek tysięcy dolarów na prawników, żebyś - o ile masz szczęście - utorował sobie drogę do tego samego pomieszanego świata, w którym byłeś wcześniej.

Ludzie są nieśmiali nie dlatego, że brak im zdolności towarzyskich, ale dlatego, że nie wyćwiczyli ich dostatecznie.(...) Prowadzenie rozmowy przez telefon czy zapraszanie sympatii na randkę, to umiejętności, których można się nauczyć tak jak tenisowego forehandu. Kluczem jest pozostawanie dłużej w sferze dyskomfortu, nauka tolerowania niepokoju. Poprzez ćwiczenia możemy osiągnąć pożądany poziom.

Kuźnie talentów odnoszą sukcesy nie tylko dlatego, że osoby z nich pochodzące starają się bardziej, lecz także dlatego, że robią to w odpowiedni sposób.

Klienci rozpoczynali od przezwyciężania niewielkich trudności. Odgrywania scenek przy automacie z napojami lub rozmów telefonicznych. W ciągu kilku miesięcy stopniowo przystępowali do trudniejszych zadań, jak zapraszania na randki. Na najwyższym poziomie dokonywali ogromnych wyczynów, celowo ośmieszając się poprzez robienie bałaganu w zatłoczonym supermarkecie. (...) Z początku czujesz się zdezorientowany, jakby atakowano cię z każdej strony. Jednak już chwilę później zaczynasz się w tym łapać, a potem staje się to naturalne.

Jeśli nie będę ćwiczył choć jednego dnia – zauważę różnicę. Jeśli ominę dwa dni – moja żona zauważy. Po trzech dniach bez ćwiczeń – zauważy cały świat” –Władimir Horowitz, wirtuoz pianina, który występował aż do 80. Roku życia.