Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek bez demonów przeszłości nie jest prawdziwym człowiekiem.

Już wiedział co mu umknęło. Czasami najtrudniej zwrócić uwagę właśnie na coś oczywistego.

Kłamstwa mogą zrujnować człowieka. (...) Mogą sprawić, że zgnije od środka.

- Otrzymałem z kilku stron zapytania, czy byłbyś zainteresowany napisaniem książki.
- Książki?
- A o czym ktoś taki jak ja miałby napisać książkę?
- Właściwe to o czymkolwiek. O czym tylko chcesz. Może być tak interesująca albo tak durna, jak będziesz miał ochotę. Szczerze mówiąc, nie ma to większego znaczenia. Ludzie ją kupią, bo będzie miała na okładce twoje nazwisko. Książki są jak telewizja. Liczy się twarz po drugiej stronie.

Uzależnienie, kochany, jest jak rak, ale taki szczególny, który wmawia, że chcesz go mieć.

Ojciec nauczył mnie, żebym była gotowa na najgorsze. Wszystko inne jest miłą niespodzianką.

Nienawidziła go. Uczucie, które nosiła w sobie, było ogniste, zwierzęce, nieokiełznane.(...) Zaczęła rozumieć, dlaczego ludzie przyrównują nienawiść do miłości. Odczuwa się ją tak samo. Towarzyszy człowiekowi, gdziekolwiek się udaje, cokolwiek robi. Przyciąga do znienawidzonej osoby, podobnie jak miłość do obiektu uczuć, ale z zupełnie odwrotnych przyczyn. Spoglądając na ukochaną osobę, widzi się cały potencjał życia- przyszłość, która może się zdarzyć. Obiekt nienawiści przywodzi na myśl wizje zniszczenia- życia, które przeminęł. Tym co łączyło oba te uczucia, była zdolność popychania ludzi do straszliwych czynów.

- Czego najbardziej się boisz? spytał pewnego razu Winter (...).
- Zapomnienia- odparł Sheppard, zastanowiwszy się chwilę
- Większość ludzi powiedziałaby, że najbardziej ze wszystkiego boją się śmierci.
- Śmierć jest nieunikniona, bycie zapamiętanym to przywilej.

Nie rozumiał, dlaczego wszystkim było przykro. Nic mu nie zrobili. Kiedy powiedział o tym ojcu, ten wyjaśnił mu, że ludzie przepraszają, kiedy nie mają pojęcia, co powiedzieć, co było o tyle ironiczne, że to ojciec najczęściej powtarzał, jak bardzo mu przykro.

Morderstwo to najstraszniejsza zbrodnia, jaką może popełnić człowiek. Ale przynajmniej zapewnia dobry punkt wyjścia do dochodzenia.

Żyjemy w takich czasach, że można zrobić dowolne szaleństwo i nazwać je reality show.

Uwielbiał przyglądać się widokowi budynków na tle nieba, nieważne gdzie był. W obserwowaniu miasta z góry było coś, co sprawiało, że człowiek czuł się królem świata. Widziało się wszystkie ulice, drogi, alejki i autostrady wykonujące wspólną pracę, tworzące jeden organizm.

(...) szaleńcy nie wiedzą o swoim szaleństwie.

Histeria. Wróg postępu.

(...) zasady to zasady. Trzeba trzymać się ich tak samo jak obietnic. W przeciwnym razie zapanuje chaos.

Każda zagadka morderstwa potrzebowała trupa. A każdy trup był punktem wyjścia do nowej zagadki.

Więzienia to dziwne miejsca. Upływ czasu nie do końca podlega tu zwykłym sprawom.

Jak się chce, żeby nudny człowiek zrobił coś nienudnego, trzeba mu dać powód. Coś, co go zmotywuje.

Każdy jest w pewnym stopniu kłamcą: wobec świata, innych albo samego siebie.

Kobiety, które go rozpoznawały, zawsze tak dziwnie trzepały rzęsami. Nie potrafił ocenić, czy był to znak, że chcą się z nim przespać, czy go zamordować, w każdym razie wyglądały zachęcająco niebezpiecznie.

Ciało się dostosowuje, reperuje, wybacza i zapomina.

Czasami zależy nam tylko na tym, by nas widziano.

W gruncie rzeczy cały świat to reality show.

...zanim ktokolwiek zdążył go powstrzymać, chwycił krzesło(...) i z całej siły rzucił nim w szybę. Mebel odbił się od okna jak od ściany(...).
- Chciałeś przez nie wyjść?- spytała Mandy, unosząc wzrok znad szuflad .
- Cóż, przepraszam, że próbowałem. Widzę żeście się tu zadomowili. Zaraz wyjdzie na to, że pani z wariatkowa jest bardziej normalna od was.

Każdy jest w pewnym sensie kłamcą: wobec świata, innych albo samego siebie. Ale tobie nie wystarczyło być nie do zniesienia w zaciszu domowym, musiałeś iść do telewizji i rozsiewać swoje kłamstwa po całym świecie. Jesteś uosobieniem kpiny, Sheppard.

Widzisz, znam takich jak ty. Widuję ich co dzień. Różnica polega na tym, że zwykle siedzą w kajdankach na miejscu dla oskarżonych, a nie przykuci do łóżka.