Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W czasach, kiedy dość energicznie zabiegał o suty ożenek, zadurzyła się w nim zamożna i niepospolicie piękna panna. Dochodziło już do porozumienia; któregoś dnia po długiej wieczornej wizycie pana Kazimierza, rozmarzone dziewczę poprosiło go o napisanie jakiegoś wiersza na dobranoc. «Z przyjemnością! - siadł i po chwili na karteczce widniał dystych:

Dobranoc, cudzie kochany,

Obróć się, czym chcesz, do ściany».

Przeczytawszy tę impertynencję, rodzice panny przecięli konkury poety. Nie mógł nie wiedzieć, czym mu grozi ten wierszyk, ale bies urwisostwa przemógł".