Popularne hasła / tagi
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Adam Grzymała-Siedlecki

- Pisze książki: literatura obyczajowa, romans, biografia, autobiografia, pamiętnik, reportaż, literatura dziecięca, hobby, teatr
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 29 stycznia 1876
- Zmarły: 29 stycznia 1967
Adam Franciszek Józef Grzymała-Siedlecki - polski krytyk literacko-teatralny i pisarz.
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej.
Studiował w warszawskiej Szkole Inżynierskiej Wawelberga i Rotwanda oraz na UJ (matematyka i polonistyka).
Jako recenzent teatralno-literacki publikował w wielu czasopismach.
Założyciel krakowskiego Teatru Ludowego. Pracował także w kilku innych krakowskich i stołecznych teatrach.
Autor publikacji książkowych dotyczących teatru i ogólnie sztuki.
Używał następujących pseudonimów literackich: Quis, Mus, Franciszek Wierzbiński, Jan z Marnowa.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1947) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1956).
Żył dokładnie 91 lat (zmarł we własne urodziny).
Wybrane dzieła autora: "Wyspiański. Cechy i elementy jego twórczości" (Wydawnictwo Friedlein, 1909), "Galeria moich bliźnich" (1911), "Samosęki" (Wydawnictwo Gebethnera i Wolffa, 1924), "Pani ministrowa" (1930), "Sto jedenaście dni letargu. Wspomnienia z Pawiaka z lat 1942/1943" (Wydawnictwo Literackie, 1966).
Żona: Maria Szumowska, syn Jacek.
- 59 przeczytało książki autora
- 130 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
W czasach, kiedy dość energicznie zabiegał o suty ożenek, zadurzyła się w nim zamożna i niepospolicie piękna panna. Dochodziło już do porozumienia; któregoś dnia po długiej wieczornej wizycie pana Kazimierza, rozmarzone dziewczę poprosiło go o napisanie jakiegoś wiersza na dobranoc. «Z przyjemnością! - siadł i po chwili na karteczce widniał dystych: Dobranoc, cudzie kochany, Obróć się, czym chcesz, do ściany». Przeczytawszy tę impertynencję, rodzice panny przecięli konkury poety. Nie mógł nie wiedzieć, czym mu grozi ten wierszyk, ale bies urwisostwa przemógł".
W czasach, kiedy dość energicznie zabiegał o suty ożenek, zadurzyła się w nim zamożna i niepospolicie piękna panna. Dochodziło już do porozu...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE