Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie lubię siebie sam,
Za dobrze siebie znam.

Chciałem
Być tylko ciałem -
Ale w paradę weszła mi dusza
I do symbiozy zmusza.

Lato nie dopisało
Ale jesień dopisze -
Do wiecznych zmartwień
Wieczną ciszę...

My zabijamy czas,
A on zabija nas.

Chwaliła się, że jest duża,
Kałuża
No cóż -
Nie znała jezior ani mórz.

Każda zmarszczka ma historię swą,
Każda rzeźbiona uśmiechem lub łzą.

Tylko żywy ma jeszcze perspektywy
Umarłemu nic po skrzydle
Nic po łzach, nic po kadzidle.

Najlepiej czują tu się
Centusie i do-centusie [„Centusie”].

- Co zrobiłeś, ślimaku, aby było lepiej?
Odrzekł ślimak: - W sobiem się zasklepił [„Rozmowa ze ślimakiem”].

Dopiero smutek jesieni
Radość wiosny oceni [„Spóźniona wiedza”].

Krakowianin jest grzeczny,
Temu nie zaprzeczę,
Gdybyż miał i inne
Zalety człowiecze!
[„Gdybyż”].

Z połowy jajka robią jajecznicę,
A chcą w Krakowie mieć całą stolicę [„Oszczędność”].

Gdy idę z tobą w pole,
To twój profil wolę.
Lecz gdy już zajdę w las,
To wolę twe en face [„Pani o ładnym profilu”].

Są miłośnicy przyrody,
Co ryby wyjmują z wody [„Na miłośników przyrody”].

Plujmy sobie nawzajem w kaszę!
To takie polskie, to takie nasze…
[„Plujmy sobie”].

Najwięcej tych się głupców ceni,
Którzy do tego są uczeni [„Cenzus głupstwa”].

Jest to polskiej kultury nagminna choroba,
Że od siebie kulturę zaczyna osoba.
I na grządce plewionej od wielu stuleci
– Ja pierwszy – mówi cymbał, chociaż jest sto trzeci.
Ta niepamięć, ta duma smutnym jest dowodem,
Że zielonym jest w Polsce coś, co nie jest młodym,
I że moda panuje przykra i szalona:
Wciąż na nowo wypadać sroce spod ogona [„Podogonizm”].

Ledwo wiedzy liźnie,
Już mistrzem w cynizmie [„Medyk”].

Aby historii ukryć błędy,
Okryj je płaszczem legendy [„Legenda”].

Przy ołtarzu i korycie
Robi się miejsce elicie [„Walka o byt”].

Niektórzy wysoko lecą
Nie dzięki skrzydłom, lecz plecom!
[„Lot”].

A kiedy strzyżesz owieczki,
Opowiadaj im bajeczki…
[„Rada dla dobrego pasterza”].

Zero do zera,
A będzie kariera [„Reguły sitwy”].

Zależy los człowieczy
Od pleców i… zapleczy [„Los”].

Nie zaglądaj w spraw kulisy,
Siedzą tam zawsze świnie i lisy [„Kulisy”].

Gdy smok ma kilka paszcz,
Ścinając jedną, drugą głaszcz [„Mądra polityka”].

Módl się i pracuj” –
Radzą przyjacioły.
To się inni obłowią,
A ty będziesz goły [„Dobra rada”].

Złodziej na złodzieju,
Złodziejem pogania,
Dosyć, moja Polsko,
Tego rozkradania!
[„Dosyć”].

By równowaga nie była zwichnięta,
Podnosząc suknię, spuszczała oczęta [„Dla równowagi”].

On gotyk, ona barok,
Renesans zjawi się za rok [„Dzieje miłości”].