W pewnym wieku człowiek przestaje obstawać przy swoim i inicjować jałowe dyskusje zabierające czas, który można spędzić dużo przyjemniej.

W pewnym wieku człowiek przestaje obstawać przy swoim i inicjować jałowe dyskusje zabierające czas, który można spędzić dużo przyjemniej.

- Idziemy? - zapytała pana Juliana. - Daj mi chwilę, kochanie - odparł. Wzruszający był ten moment, ta zażyłość między starością i młodością. Między dwojgiem obcych ludzi, którzy się uwielbiali. Co się czuło. Czego się zazdrościło.

- Idziemy? - zapytała pana Juliana. - Daj mi chwilę, kochanie - odparł. Wzruszający był ten moment, ta zażyłość między starością i młodością...

- Dzieci potrafią być bezlitosne - stwierdziła z westchnieniem Teresa. - Choć to nawet nie ich wina. - A czyja? Pan Julian niewiele wiedział o dzieciach. Bo co niby mógł wiedzieć bezdzietny wdowiec? - Sama nie wiem. - Może są okrutne, bo są ludźmi - szepnął Julian po chwili.

- Dzieci potrafią być bezlitosne - stwierdziła z westchnieniem Teresa. - Choć to nawet nie ich wina. - A czyja? Pan Julian niewiele wiedział...