Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnąłem po tę książkę zainteresowany przede wszystkim jej częścią poświęconą Iranowi przedmuzułmańskiemu, ale podczas lektury doszedłem do wniosku, że także rozdziały poświęcone epokom późniejszym są bardzo interesujące. Czytając "Historię Iranu" nietrudno stwierdzić, jak bardzo mało wie się o tym państwie. Persja Achemenidów to temat jeszcze dość mocno obecny w polskiej literaturze i omawiany np. na studiach historycznych. Nie można tego powiedzieć o wiekach późniejszych, które chyba nie funkcjonują specjalnie poza kręgiem iranistów. Z dużym zainteresowaniem zapoznałem się z losami Iranu po podboju muzułmańskim. Miałem pewną wiedzę na temat dziejów perskich do czasów sasanidzkich, ale potem ogromną lukę aż do czasów powojennych: rządów Pahlawich i islamskiej rewolucji roku 1979. "Historia Iranu" to bardzo dobrze napisany przewodnik po dziejach tego państwa, czy może raczej tego obszaru. W moim odczuciu przewodnim ich motywem po podboju arabskim jest swoista kulturowa wymiana między cywilizacją perską a turecką, arabską i indyjską. Z całą pewnością podręcznik pod redakcją Anny Krasnowolskiej wypełnia lukę, która dotąd istniała w polskim piśmiennictwie, a której nie wypełniły trzy tomy "Historii Persji" Bogdana Składanka. Autorzy dobrze omówili nie tylko historię polityczną, ale też stosunki społeczne i religijne. Wszystko to stanowi bardzo dobre wprowadzenie w problematykę irańską, mało - jak już wspomniałem - w Polsce znaną. Myślę, że warto polecić tę książkę tym, którzy patrzą na Iran tylko z perspektywy rewolucji Chomejniego. To bardzo ciekawa i bogata kultura! Tomasz Babnis P.S. Żal mi tych zoroastryjczyków i tego, że przedmuzułmańskie tradycje zostały tak wyrugowane.