Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od pierwszych dziesięciu stron czułam, że to nie mój typ. Pomyślałam, że pewnie da się przeczytać, pewnie nawet zbytnio nie będę przy tym cierpieć, ale przyjemność będzie średnia, a i pewnie nie będę w stanie dostrzec walorów. Czasami, nawet wbrew sobie, jestem w stanie uprzedzić się do książki po kilku stronach. Pokonała mnie w tej książce przewidywalność. Po kilkunastu spojrzeniach bohaterów, wiedziałam co będzie dalej. Co każda z nich zyska (strat pewnie będzie niewiele, albo nieproporcjonalnie mało),na co pozwoli jej zmiana sytuacji i jak dobrze będzie im pod koniec. W końcówce zapanuje zrozumienie, akceptacja, a panie będą popijały herbatkę w głęboki przekonaniu, że zdrada, rozwody, pozostawienie dzieci w sumie wyszły każdemu na dobre. I wcale się nie pomyliłam. Panie się zmieniają. Zresztą nie tylko one. Zamiana nie dotyczy tylko facetów i dzieci. To również zamiana stylu życia, codziennych nawyków, próba odszukania szczęścia. Paniom się udaje, dzieci są wniebowzięte, a panowie stanowią tutaj tylko dodatek, więc czy można chcieć czegoś więcej? Czy można chcieć czegoś więcej? Mnie chyba dzieli mnie od tych bohaterów zbyt wiele. Są dla mnie czarną magią. Czarną kartką w istnienie której ciężko mi uwierzyć. Na tyle jest to dla mnie odległe, że staje się absurdalne, a co za tym idzie, czytam o Marsie. Nie byłam w stanie wytworzyć z bohaterami jakiejkolwiek nici porozumienia czy choćby zrozumienia. W pewnym sensie znudziła mnie ta książka. Sądzę jednak, że jest spora grupa osób, którym się spodoba. Podejrzewam, że w dobie wszelakich programów – zamieńmy się dziećmi, zamieńmy się żonami, psami i końmi, może wielu się podobać. Książka nie dla mnie, ale to nie znaczy, że nie spodoba się komuś innemu. Warto sprawdzić.