Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 1971 kończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował krótko w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, w latach 1972–1982 był związany z Polskim Radiem (m.in. kierownik Radia Kierowców),później z Telewizją Polską. Podczas stanu wojennego prezentował felietony popierające władze PRL i krytykujące opozycję.
Po 1989 pracował w "Trybunie", a w 1990 był współzałożycielem i dziennikarzem tygodnika "Nie", w którym został też zastępcą redaktora naczelnego. Od sierpnia 2004 do 28 lutego 2005 pełnił funkcję redaktora naczelnego "Trybuny". Barański był ściśle związany z Leszkiem Millerem, którego działalność polityczną propagował na łamach "Trybuny", w zamian za co znalazł się w towarzyszącej rządowi ekipie podczas wizyty premiera z SLD w USA. Po publikacji listy Wildsteina wysunął oskarżenie, jakoby znajdowały się na niej nazwiska agentów tajnych służb RP w czynnej służbie. W 2004 r. Konstanty Miodowicz podczas przesłuchania Wiesława Kaczmarka przed sejmową Komisją śledczą w sprawie PKN Orlen oskarżył Barańskiego o przynależność do "grupy hakowej", która miała działać na zlecenie Millera w łonie SLD[1]. Na stanowisku redaktora naczelnego "Trybuny" Barańskiego zastąpił Wiesław Dębski. Barański po kilkunastu miesiącach w 2006 wrócił jednak do pracy w "Trybunie" ponownie obejmując funkcję redaktora naczelnego gazety.