Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziewicza i egzotyczna podróż po estońskiej prozie. Trafiłam na zbiór opowiadań wydanych w Polsce w '84 roku, pisanych przez autorów urodzonych między 1935 a 1947 rokiem. Jedne opowiadania lepsze inne gorsze. Najpierw myślałam, co to za misz-masz? Trochę grozy, niektóre naturalistyczne, inne surrealistyczne, nawet wplątały się jakieś erotyki. Ale po przeczytaniu całości, chyba znalazłam klucz: łączy je sposób postrzegania człowieka i świata, w którym dane mu żyć. Część autorów przyjęło konwencję purnonsensu, dużo tu też satyry, groteski, wszelkiego udziwnienia, sporo ironii. Ale to nie powinno dziwić, bo pisali oni w trudnych czasach, kiedy ich literatura narodowa była estońską literaturą radziecką... Najbardziej podobała mi się proza Arvo Valtona, którego "Kochanka diabła" jest utworem tytułowym.