Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Wiejski tragik. Powrót do domu”, autorstwa estońskiego pisarza, Jüriego Tuulika, to dwie przepiękne historie. Obie opowieści są spokojne jak estońskie morze – przedstawione wydarzenia płyną spokojnie, z lekka rozdzierając morską taflę, by co jakiś czas zabujać czytelnikiem na jakiejś większej fali, wywołując do śmiech, to znowu smutek. Cała książka jest bowiem jednocześnie słodko-gorzka. W części pierwszej, zatytułowanej „Wiejski tragik”, otrzymujemy opowieść Raksiego, niewielkiego, starszego już psa, dobrotliwie przygarniętego do domu przez Kaspara i jego żonę. Już od samego początku Raksi okazuje się być psem niezwykłym, posiadającym dar snucia bogatych wspomnień i wspaniałych opowieści, chwytających za serce i wywołujących nie raz uśmiech. Druga część, „Powrót do domu”, to z kolei historia jego pana, chcącego uczcić pamięć o najwspanialszym psie, jaki chodził po świecie. Historia człowieka prostego i dobrodusznego, chociaż lubiącego zajrzeć często do butelki, to jednak ze sporym bagażem zasad, których nigdy nie złamie. I podobnie jak jego pies, z darem do snucia wspomnień i opowieści. Jüri Tuulik jawi nam się jako ludowy gawędziarz. Kreśli czytelnikowi pogląd życia na niewielkiej, rybackiej wyspie, przedstawiając je przez pryzmat dwóch wydarzeń, w które wtrąca liczne retrospekcje, poszerzając stopniowo horyzonty. Nadaje ludzkie cechy zwierzętom, czyniąc z nich istoty nawet bardziej ludzkie od niejednego człowieka. Sprawnie łączy w niewielkiej objętościowo książce elementy humorystyczne i melancholię, piękno życia oraz jego trudy, znoje i smutki, pokazując, że życie psa, gdyby tylko psy mogły mówić, okazałoby się takie samo jak życie człowieka, z takimi samymi emocjami, które potrafią wbić się w serce i do końca życia go nie opuścić. A może to tylko podkreślenie, że zwierzę upodabnia się do swojego właściciela? Albo może też być na odwrót – człowiek wiele może nauczyć się od swojego psa. A już na pewno jeden nie może żyć bez drugiego, o czym obaj przekonują się dosłownie. Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/wiejski-tragik-powrot-do-domu-juri-tuulik-estonia-cz-1/