Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mieczysław Czajkowski napisał książkę, aby spłacić dług wdzięczności bł. ks. Michałowi Sopoćce za dobroć, życzliwość jaką okazywał mu, wspierając go za życia modlitwą, ciepłym słowem, dobrymi radami. Poznał ks. Sopoćkę w Białymstoku, poprzez Niego otrzymał pracę przy odbudowie świątyni. Po śmierci bł. księdza Sopoćki doświadczył również Jego opieki, kiedy podróżując do Paryża uniknął w 1961 roku katastrofy lotniczej. Michał Sopoćko przyszedł na świat 1 listopada 1888 roku w Nowosadach. Wychowywał się w bardzo katolickiej rodzinie. Postawa moralna rodziców, ich głęboka pobożność i miłość rodzicielska wpłynęły na właściwy rozwój duchowy Michała i jego rodzeństwa. W rodzinie praktykowano wspólne codzienne modlitwy i regularne uczęszczanie na nabożeństwa do kościoła parafialnego odległego o 18 km. W 1910 r. Michał Sopoćko rozpoczął czteroletnie studia w Seminarium Duchownym w Wilnie, które mógł kontynuować dzięki zapomodze przyznanej mu przez rektora. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 czerwca 1914 r. Zawsze pracowity, oddany służbie drugiemu człowiekowi, młodzieży znajdował czas dla każdego i na wszystko. Posługiwał najpierw na froncie, później w kolejnych parafiach, kontynuował naukę, pisał pracę doktorską. Miał mnóstwo obowiązków, a mimo to znajdował czas na wszystko. Od 1932 r. ksiądz Sopoćko był spowiednikiem sióstr w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, które w tamtym czasie miały dom zakonny w Wilnie. Tutaj w maju 1933 r. spotkał siostrę Faustynę Kowalską i został jej spowiednikiem,a w następstwie tej znajomości wielkim wyznawcą, głosicielem i propagatorem Bożego Miłosierdzia. Pan Mieczysław Czajkowski w bardzo przystępny, interesujący sposób opisał historię życia bł. ks. Michała. Nie ma tu wielu dat, nazwisk i suchych faktów. To ciekawa, pełna życia opowieść, którą czyta się szybko, jak dla mnie zbyt szybko. Bo zamiast kończyć książkę chciałoby się rzec jeszcze, jeszcze… bo bł. ks. Michał był naprawdę wyjątkowym człowiekiem, o czy wcześniej nie wiedziałam, a po książkę sięgnęłam tylko dlatego, że bliska jest mi postać św. Faustyny. Bardzo dziękuję autorowi za tak znakomicie napisaną biografię.