Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książeczka w zasadzie niezbyt przydatna. Pomijając już belfersko-infantylną formę, w jakiej została napisana - co akurat jakiś tam sens ma, skoro zamierzeniem autora było przekazywanie młodym warszawiakom wiedzy o ich mieście - w środku nie znajdziemy nic szczególnie ciekawego. Większość informacji jest powierzchowna, możliwa do znalezienia w byle przewodniku czy opracowaniu dotyczącym okolic Natolina, Królikarni, Zamku Ujazdowskiego czy Uniwersytetu. Dla kogoś, kto zetknął się z opisywanymi budynkami nawet przelotnie, nie będzie tu żadnych zaskoczeń, ani żadnych przydatnych szczegółów. Co jest dziwne, zważywszy na to, że pierwsze dwa tomy potrafiły zainteresować mniej szablonowym spojrzeniem na temat. Drugi problem to wodolejstwo, skutkujące ploteczkami, wizytą w restauracji i oglądaniem wnętrza teatru - nie ze względu na zabytkowe wnętrze, a dlatego, że jest teatrem i ma kurtynę, widownię i magazyn rekwizytów. Ech... Trzeci, poważniejszy problem, to utrata aktualności. Autor wplótł tu informacje o wielu instytucjach i lokalach, które już dawno temu zniknęły z mapy miasta i stanowią obecnie puste hasła. Owszem, rzut oka na stolicę schyłku PRL-u jest poniekąd ciekawy, ale książeczka nie miała przecież być świadectwem swojej własnej epoki. Dla sporo młodszego czytelnika może będzie to więc lektura znośna, ale kto już wyrósł z wieku dziecięcego, raczej nie powinien tykać tego tworu.