Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam wrażenie, że od wielu lat słyszę pytania: Dlaczego są wydziały nauk humanistycznych na uniwersytetach? Komu potrzebni są humaniści? Niejednokrotnie musiałam odpowiadać na takie pytania – zwłaszcza kierowane od studentów czy też absolwentów politechniki czy innych ścisłych przedmiotów. To jakby zderzenie dwóch światów. Walka nie do wygrania. Dlatego z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po propozycję Wydawnictwa Animi2, która zdawała się być jakąś formą odpowiedzi. Paweł Armada – doktor nauk humanistycznych, w piękny sposób ukazuje prawdę o humanistach, jednocześnie prezentując obłudę strony przeciwnej. Nie jest to lektura łatwa i przyjemna, gdyż pokazuje prawdę. To co ukryliśmy, zakłamaliśmy, przeinaczyliśmy zostaje odkryte przez autora. Świat staje się iluzją, do której przywykliśmy. Nauczyliśmy się żyć pod płaszczykiem stereotypów. Nie zauważamy już nawet, że to, co myślimy nie jest chyba nawet naszymi własnymi poglądami, a z góry ustaloną przez kogoś opinią. Dokąd więc zmierzamy? Czym się kierujemy? „Humanista to – człowiek wytrwale poszukujący mistrzostwa w sztuce bycia człowiekiem. Ta zaś sztuka okazuje się - u podstaw - sztuką koncentracji, przynoszącą zdolność samoopanowania i świadomego kierowania własnym życiem, a także prawdziwy tytuł do panowania nad innymi ludźmi i kierowania wspólnotą polityczną.” Prosto i celnie. Świat, jak zauważa autor, poszedł w złą stronę. Nie czerpiemy z historii tego, co powinniśmy. Nie uczymy się na błędach innych i doświadczeniu pokoleń. Idziemy jak ślepcy w głąb zatracania. Utarte przed laty poglądy mkną za nami, a nam brakuje czasu, odwagi, chęci, by to zmienić. W książce znajdziemy wiele odwołań do antyku, średniowiecza, renesansu – do tych wielkich myśli, filozofii, idei. Niejednokrotnie Was zaskoczy swoim spojrzeniem, jakże wnikliwym oraz dogłębnym. Zastanowicie się nad każdym zdaniem, gdyż uświadomicie sobie, jak bardzo myliliście się w swoich przekonaniach. Chciałabym, by przeczytali ją młodzi ludzie, którzy wchodzą w swój dorosły świat. Oni będą za chwilę kształtować nasz kraj. Gdyż o polityce również tutaj przeczytamy. Zwłaszcza w świetle ostatnich wydarzeń w Europie, powinniśmy sięgnąć do źródeł tego zła – do idei, która je stworzyła. Może dzięki temu, będziemy umieli je pokonać? Czy jesteśmy wstanie jeszcze zejść z tej drogi egoizmu na właściwą ścieżką? Pomogliby nam w tym mistrzowie koncentracji. Tylko, czy my umiemy jeszcze zatrzymać się na chwilę? Czy potrafimy skupić swe myśli i nie biegać za postępem, nowoczesnością, fałszem? Na te pytania odpowiada Paweł Armada. Jego dzieło jest niezwykła pozycją na rynku wydawniczym. Autor przekazuje swą wiedzę w sposób dla mnie bardzo przejrzysty. Stawia tezy, opracowuje je, cytuje wielu swoich mistrzów. Czytałam go z wielką przyjemnością i dumą, że też należę do tych humanistów, którymi gardzą „ścisłowcy”. Książka kierowana jest do humanistów, ale dobrze, by przeczytał ją każdy, kto chce coś zmienić w swoim życiu. Od nas zależy, jak będzie wyglądać nasz świat. Historia nam w tym pomoże, jeśli jej na to pozwolimy. Bardzo ujęły mnie cytowane słowa Marcela Pacaut o Opactwie w Cluny, które nasz autor podsumowuje: „Można pomyśleć, że ten wdzięczny opis pasuje nie tylko do wypielęgnowanych resztek klasztoru, lecz także – do naszej cywilizacji” Niestety, z tym również się zgadzam. Quo Vadis, człowieku XXI wieku? Zanim pójdziesz dalej, zatrzymaj się na chwilę i sięgnij po swoich mistrzów koncentracji. Nie idź po omacku. Niech Twoje kroki będą świadome…