Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka wytyczyła w swojej książce dwa fronty. Upraszczając, zły: karmi piersią, nosi dziecko w chuście i używa ekologicznych produktów; a dobry odwrotnie. Czyni to całą treść zupełnie niedorzeczną. "Supermama" nie wnosi nic ciekawego, ani zaskakującego. Banalna historyjka, w którą ciężko uwierzyć... Oto bohaterka urodziła dziecko, bohaterka-matka nie wie co robić, bo ono, uwaga, płacze! Ponad to jest w totalnym dole, bo nie może zrzucić nabytych podczas ciąży kilogramów. Tak więc urodziła, jest źle, ale było gorzej. "Wreszcie urodziłam! Wreszcie skończyło się dziewięć okropnych miesięcy." W zasadzie to tuż po porodzie też było źle: "Ważny jest tylko wszechobecny cyc. Jeszcze teraz gdy pomyślę o początkach macierzyństwa, dostaję gęsiej skórki". I tak dalej: "miałam wszystkiego dość. Dzielnie jednak poszłam do jego pokoju i położyłam małego wyjca na macie edukacyjnej." No więc dzielna mama tak zmaga się z "małym wyjcem" przez te 200 stron. Ma wrogów (bratowa Iga, koleżanka z pracy męża Maja),ale i przyjaciół, np. w osobie niani, która wybawiła ją z wszystkich problemów z Olisiem (bo się nim zajęła). Starała się także uświadomić bezradną matkę: "- Małe dziecko nie zna takich uczuć jak lubi, nie lubi. Ono cię bezustannie potrzebuje. - Nie rozumiem - zaciekawiło mnie to, co mówiła." No tak, to ciekawe, że niemowlę potrzebuje matki. W dodatku to małe stworzenie winne jest wyglądu poszkodowanej matuchny: "Po co ja chciałam mieć dziecko?! Wyglądam przy tobie jak sierotka Marysia. "Na szczęście można temu zaradzić, a w wolnej chwili zająć się dzieckiem: "Maseczki na twarz, masaże, nawilżanie ciała, odżywianie, farbowanie i podcinanie włosów. A w międzyczasie bawiłam się z Olkiem.