Panowa Wiera Fiodorowna (1905-1973), rosyjska pisarka, dramaturg, eseistka. Pracę literacką zaczynała od dziennikarstwa, debiutowała sztuką Ilja Kosogor (1939). W latach II wojny światowej była korespondentem frontowym.
Popularność przyniosła jej powieść Towarzysze podróży (1946, wydanie polskie 1947) - o pracy i losach ekipy pociągu sanitarnego. Późniejsze powieści utwierdziły sukces literacki Panowej: zarówno Krużylicha (1947, wydanie polskie 1949), jak i Jasny brzeg (1949, wydanie polskie 1950-1951).
Prozę Panowej charakteryzuje odejście od tradycji naturalistycznej - autorka koncentruje uwagę na psychice człowieka i jego życiu wewnętrznym (psychologizm), np. powieści: Pory roku (1953, wydanie polskie 1955), Powieść sentymentalna (1958, wydanie polskie 1959) oraz utwory o dzieciach, m.in.: Sierioża (1955, wydanie polskie 1956, film rosyjski w 1960).
Także utrzymane w nowatorskiej konwencji opowieści historyczne Liki na zarie (1969). Ponadto szkice autobiograficzne O mojej żyzni, knigach i czitatielach (1975), dramaty.
