Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lektura mniej dotkliwa niż aforyzmy Ciorana, czego się chyba spodziewałem, ale miejscami całkiem niespodziewanie poruszająca. To kolejna książka tłumaczona przez Ireneusza Kanię, na której się nie zwiodłem, choć jeden z aforyzmów, ten o wątpieniu i medycynie, przetłumaczył on chyba pokrętnie (choć zgrabnie i miło dla ucha),a na pewno bardzo enigmatycznie. Trafiłem przypadkiem na tłumaczenie angielskie, autorstwa Constantina George'a Sandulescu, które jest dużo jaśniejsze niż wersja Pana Ireneusza. Przepisuję je niżej: ,,Those who you fail to teach how to doubt are your own failure. If there were to exist a branch of medicine for the souls, its meaning should be quite contrary to current medicine: its main job being to make them feel unwell.'' Zamiast dalszych narzekań, kilka moich ulubionych (choć nie najbardziej mnie poruszających) fragmentów (z fragmentów) z Dziennika : ,,[...] Nie czytaj tego, co ci się nie podoba. Filozofia jest wolna od zobowiązań. Jej piękno jest w tym, że możesz zaczynać skądkolwiek. To nie nauka; nawet nie ma definicji. Podoba ci się Kartezjusz? Więc zaczynaj od Kartezjusza. Ale wiedz, że zaczynasz. Czym jest filozofia, dowiesz się po drodze. [...] Dlatego nie czytaj Kanta. Mimo iż wiem, że koniec końców trzeba czytać Kanta. Ba, trzeba go czytać po wielokroć. Ale nie czytaj go dziś. Rób, co ci się podoba. Bo jeśli podoba ci się filozofia, kiedyś trafisz na Kanta. Nie trafisz? - No to filozofia ci się nie spodobała. [...]'' ,,W paraniu się filozofią ciekawe jest to, że od pewnego momentu wszystko zaczyna cię interesować i cię uczyć: teologia, jak i matematyka, przyrodoznawstwo, jak i teoria muzyki. Czy to już koniec? A może dopiero teraz zaczynasz?'' ,,Obsesja filozofii, by stać się strenge Wissenschaft. Tymczasem ona bada, jak jest możliwa strenge Wissenschaft. Nauka to poznanie. Jednak refleksja o poznaniu — to znaczy uświadomienie sobie siebie samego, zintegrowanie aktu poznania w życie ducha — daje coś innego: filozofię. Poznanie zaś może być tylko rozumowe [...]; jednak świadomość, że poznanie jest rozumowe, bynajmniej nie jest aktem racjonalnym. Dla mnie to niepojęte, jak niektórzy mogą chcieć, żeby jedna rzecz była dwiema (żeby filozofia była naukowa — ba, żeby sama była nauką),skoro one od początku nie chcą być tą jedną rzeczą.''