Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że baśnie Andersena jako literatura za jedno pokolenie zostaną zapomniane. Już teraz prawie nie istnieją - bo nie mówię o filmach Disneya, które robią z mocno melancholijnej, wręcz mrocznej prozy Andersena lody waniliowe. W jego bajkach jest tyle mroku, bólu i odniesień do Boga, że dziś mało kto to zniesie. Zmieniły się problemy nurtujące młodych oraz styl życia ich rodziców, a co za tym idzie - moralność i jej głębia. Nikt już nie potrzebuje literatury rozgrzebującej sumienia, a tym bardziej sumienia dzieci. Rodzice wolą dziś skloszować dziecko niż wystawić go na działanie życiowych wichur, coby w siłę rosło - a jak sami dobrze wiemy, choinka, która nie zaznała wiatru, nie pachnie żywicą. W ogóle wydaje mi się, że baśnie i legendy odchodzą na Zachodzie do lamusa. Zostaną tylko lekkie płytkie bajeczki typu Czerwony kapturek i fantasy typu Henryk Garncarz, które z baśniami nie mają nic wspólnego. Znak czasów, niestety.