Najnowsze artykuły
Artykuły
26. Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie już wkrótce. Znamy program i listę gościLubimyCzytać3Artykuły
Złe wyboryWojtek0Artykuły
Uwaga konkurs! Weź udział i wygraj książki „Tożsamość“ Roberta Wysokińskiego!LubimyCzytać28Artykuły
Utrwalić to, co zapamiętane. Rozmowa ze Stanisławem BrejdygantemAdam Horowski1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Anna Wirowska

3
9,6/10
Pisze książki: poezja
Anna Wirowska mieszka w Żyrardowie. Z wykształcenia jest ekonomistką o specjalności handel zagraniczny. Poezję zaczęła pisać w wieku 14 lat – pisała do szuflady. W 2012 postanowiła wydać swój pierwszy tomik. Dotychczas opublikowała trzy tomy poetyckie: Kobieta, matka, żona (2012),Pokora i pycha (2013) i Życiowa układanka (2015). Najbardziej lubi wiersze Zbigniewa Herberta i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Anna Wirowska wzięła udział w trzech konkursach poetyckich: Nagroda Poetycka im. Wisławy Szymborskiej, Nagroda Poetycka im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy tom roku – ORFEUSZ i Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius.
9,6/10średnia ocena książek autora
12 przeczytało książki autora
7 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autora
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Najnowsze opinie o książkach autora
Kobieta, Matka, Żona. Wiersze wybrane Anna Wirowska 
9,6

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2012/06/wirowska-kobieta-matka-zona-wiersze.html
W wierszach Anny Wirowskiej każdy znajdzie coś dla siebie. Poetka porusza ważne, życiowe tematy, jak i te błahe, prozaiczne. Stawia wiele trudnych pytań, starając się znaleźć odpowiedzi na nie.
Jednak na większość z nich, nie ma jednej, konkretnej i uniwersalnej odpowiedzi. Każdy człowiek powinien kierować się swoimi potrzebami i uczuciami, aby znaleźć swoje własne odpowiedzi, dopasowane do osobowości i potrzeb.
"Jak odnaleźć siebie pośród wielkich ludzi i zdarzeń
w gonitwie o przetrwanie,
w walce o pozostawienie śladu w historii?
Jak żyć, aby pokonać lęk i z podniesionym czołem
kroczyć naprzód w otchłań zapomnienia?”
W tomiku "Kobieta, Matka, Żona" można znaleźć wiersze dotyczące wielu sfer, znajdujących się w życiu każdego człowieka. Natkniemy się tutaj na nadzieję i marzenia, które są nieodłącznym elementem życia. To dzięki nim i naszej wyobraźni, możemy przenieść się w czasie, stać kimś innym, choć przez krótką chwilę. Niestety, czasami pryskają jak bańka mydlana, a rzeczywistość staje się zupełnie inna w porównaniu z naszymi oczekiwaniami. Często pojawiają się chwile zwątpienia, jednak to nadzieja i marzenia mobilizują i trzymają nas przy życiu, które nie jest proste. Przez cały czas gna do przodu, ulega gwałtownym zmianom. Radość miesza się ze smutkiem, śmiech z łzami rozpaczy. Nikt nie ma takiej siły, którą potrafiłby cofnąć czas lub zatrzymać go, kiedy ma na to ochotę.
Autorka skłania do refleksji nad dzisiejszymi czasami, przekonując, że kiedyś ludzie byli inni.
Potrafili poświęcić się nie tylko dla bliskich osób, ale i dla ojczyzny, która była dla nich priorytetem. Cechowała ich szlachetność i duma, którą okazywali na każdym kroku. Nie bali się kroczyć po własnej, życiowej ścieżce, postępowali zgodnie ze swoimi przekonaniami. Aktualnie światem rządzą pieniądze i dobra materialne, za które niektórzy potrafiliby oddać bardzo wiele. Dzisiejszy człowiek błądzi, nie potrafi już odróżnić dobra od zła, czerni od bieli. Ludzie nakładają maski, starają się udawać kogoś lepszego, bardziej interesującego.Chcą przypodobać się innym, aby zdobyć więcej wpływów, czuć się potrzebnymi i lubianymi. Kryją swoje prawdziwe uczucia i nie okazują ich, obawiając się, że ktoś mógłby wykorzystać to przeciwko nim. Jednak w głębi serca - marzą o prawdziwej, dozgonnej miłości, która potrafi przetrwać wszelkie burze. Boją się utraty bliskich, kiedy zostaje jedynie pustka, której nikt ani nic nie jest w stanie zapełnić. Razem z ukochanymi osobami odchodzi cząstka nas.
Wiersze pani Wirowskiej dotykają również problemu przemijania, tęsknoty, żalu, wiary.
Poetka wspomina o roli matki, która pragnie otoczyć swoje dziecko nieustanną opieką. Chce uchronić je przed cierpieniem, problemami, łzami. Czasami potrafi zapomnieć o swoich potrzebach, jednak nigdy nie zrezygnuje z jednego marzenia, którym jest beztroskie i szczęśliwe życie dla jej pociech.
Poetka zwraca również uwagę na to, że kobiety nie mają łatwego życia. Muszą radzić sobie z szarą codziennością, a nieraz wymaga się od nich rzeczy niemożliwych, przekraczających ich możliwości. Kobiety mają być nie tylko wspaniałymi żonami i kochanymi matkami, ale do tego - sumiennymi pracownicami i wyuzdanymi kochankami. Czy nie stawia się nam zbyt wysokiej poprzeczki w każdej sferze życia?
"(...) Twarz mieć ciągle roześmianą
Smutek ukryć w szatę spraną
I choć serce czasem boli nie okazać swej niedoli
Bo Kobieta... Matka... Żona...
nie powinna być znużona
Musi ciągnąć wóz ponury
w którym słońce między chmury
wnika czasem by rozjaśnić dalszą drogę swoim blaskiem."
Autorka nie stara się na siłę upiększać swoich wierszy, wszędzie wciskając pełno metafor, epitetów, neologizmów i przesadnie mądrze brzmiących słów. Możemy tu znaleźć wiele trafnych spostrzeżeń i refleksji. Wiersze są proste i melancholijne, skierowane głównie do kobiet, chociaż myślę, że również mężczyźni mogliby znaleźć w nich cząstkę siebie. Wspomniana prostota sprawia, że wiersze czyta się z przyjemnością.
------------------------------------------------------------------------------------
opinia znajduje się również na moim blogu: http://sylwuch.blogspot.com
Pokora i pycha. Wiersze dla nas i o nas Anna Wirowska 
9,3

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2013/07/pokora-i-pycha-wiersze-dla-nas-i-o-nas.html
Poezja to gatunek literacki, który wymaga specyficznego sposobu odbioru, a nawet nastawienia, skupienia, wyciszenia i zatopienia w słowach, jakie zostały przelane na papier przez poetę. Poezja nierzadko odznacza się pewnymi niedomówieniami i wieloznacznością, zatem przed czytelnikiem stoi niełatwe zadanie polegające na rozszyfrowaniu tego, co autor pragnął przekazać innym ludziom. Z tego względu wiele osób podchodzi do poezji z ogromnym dystansem, sięgają po nią rzadko, a nawet wcale. Jednak kiedy dostałam informację o nowym tomiku Anny Wirowskiej, wiedziałam, że przeczytam go, ponieważ jej poprzednie dzieło zatytułowane "Kobieta, Matka, Żona. Wiersze wybrane" przypadło mi do gustu.
Każdy wiersz znajdujący się w tomiku "Pokora i Pycha" dotyka innej sfery życia, które często przeplatają się ze sobą, a nierzadko nawet współgrają. Anna Wirowska pisze o ulotnych chwilach, które potrafią wywrzeć ogromny wpływ na życie każdego człowieka. Są to piękne, ale krótkie momenty, jednak potrafią nadać sens istnieniu, jednocześnie pozwalając zapomnieć o smutku, przynajmniej na chwilę. Tak ogromną siłę posiada również miłość, która przygnębioną i zgorzkniałą osobę potrafi zamienić w uśmiechniętą i życzliwą istotę, potrafiącą doceniać to, co przynosi jej los. Jednak to, co piękne, nie trwa wiecznie, a po wspaniałych momentach przychodzi proza życia, a nam zostają jedynie wspomnienia i łzy. Ponadto poetka porusza także kwestię wyborów, z czym nie potrafi poradzić sobie spore grono osób. Ludzie często trwają w rozterce: wybrać to, czego pragniemy, nawet jeśli inni uznają nas za egoistów, czy zdecydować się na pójście drogą wytyczoną przez innego człowieka, aby nie zawieść go i sprawić mu przyjemność? Najważniejsze jest, aby każdy podejmował się takich działań, które nie będą powodem do wstydu za kilkanaście bądź kilkadziesiąt lat. Poczucie dobrze przeżytego życia to najdoskonalszy stan, w jakim może znaleźć się człowiek. Warto odpowiednio wcześniej zadbać o to, pielęgnując istotne wartości, jak również utrzymując prawidłowe relacje z innymi.
Miłość
"Gdy tak patrzysz na mnie po latach, ciekawa jestem – co widzisz?
Czy nadal przysłaniam Ci cały świat, czy już tylko pół?
Może teraz widzisz to, co przed wzrokiem Twoim się kryło
i zaczynasz kochać mnie od nowa,
jakby coś wielkiego znowu się narodziło.
A może nie kochasz mnie już wcale...?"
Autorka skłania także do refleksji nad jesienią życia, kiedy człowiek marzący jeszcze o doznaniu jakiejś przygody, nagle traci tę możliwość, ponieważ jego żywot dobiega końca. Poetka przygląda się współczesnym ludziom, którzy zapominają o swoim bogactwie wewnętrznym i skupiają się na dobrach materialnych. W dzisiejszym świecie nie ceni się honoru, dumy oraz prawdomówności – są wyśmiewane i lekceważone. Na ich miejsce wkradły się kłamstwa oraz krętactwa mające władzę nad ludźmi. Dwulicowość, zawiść, a także przystawanie z innymi tylko dla korzyści to częste zachowania. Dzisiaj sukces polega na podstawianiu nóg tym, którzy jeszcze wierzą w dobro i prawdę.
"Pokora i Pycha. Wiersze dla nas i o nas" to dzieło wyjątkowe, skłaniające do refleksji nad własnym życiem. Nie wiem, czy jestem w tym odosobniona, czy może inne osoby również tak czują, ale podczas czytania wierszy wpadam w melancholijny nastrój. Przypuszczam, iż jest to spowodowane tematyką, jaka najczęściej poruszana jest w utworach poetyckich, nad którą niezbyt często rozmyślam w natłoku codziennych obowiązków i różnorakich zdarzeń. Poeci często dotykają kwestii życiowych dylematów, samotności, wiary, przemijania czy śmierci, czyli zagadnień niedających spokoju oraz będących przedmiotem zmartwień niejednej istoty ludzkiej. Zapoznawanie się z utworami autorki uwidacznia, jaką Anna Wirowska jest dobrą obserwatorką ludzi oraz życia codziennego. Poetka przelewa na papier swoje uczucia, emocje i myśli, jakie kłębią się w jej ciele, duszy i umyśle, a jednocześnie sprawia, że czytelnik może odnieść je do swojego życia, identyfikując się z podmiotem lirycznym. Dzięki temu każdy z nas może spróbować zrozumieć to, co dzieje się w nim, a także w otaczających go osobach.
Nierzadko zdarza się, że poeci przekraczają granice wyobraźni, używają niezwykle wyszukanego słownictwa, które utrudniają odbiór utworu. Cieszę się, że Anna Wirowska stara się, aby jej wiersze były przystępne. Utwory przekazują wiele życiowych prawd, a także skłaniają do przemyśleń. A do tego, co niesłychanie istotne, czyta się je z nieukrywaną przyjemnością.