Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to opowieść o Niemcach po II wojnie światowej. Mamy do czynienia z powieścią eksperymentalną. Powieść jest podzielona na cztery nierówne części. Do tego wg wygooglowanych wiadomości autor pochodzący z rodziny żydowsko-austriackich emigrantów napisał powieść bazując na tym co poznał z gazet i telewizji. Po wojnie nie przemógł się, żeby odwiedzić nowe Niemcy. Fabuła opowiada losy dwóch braci o antyhitlerowskim rodowodzie. Ich ojciec został rozstrzelany w 1944 roku. Ulrich jest pisarzem uwikłanym w niezdrowy i niebezpieczny romans z terrorystką z Frakcji Czerwonej Armii, natomiast jego brat Helmut jest wziętym, zamożnym architektem, który bierze udział w cudzie gospodarczym nowych Niemiec. Narracja przypomina strumień świadomości z czymś w rodzaju refrenów np: "Co mówi jego brat?" "Odpowiedz. Odpowiedz natychmiast" albo: "Co wie Doris?' albo: " Co wie naprawdę żona Gottfrieda?" Całość świetnie się czyta. Trochę skojarzeń z hitem Janice Joplin "Mercedes Benz". Pamiętam jakie wrażenie robiły zdjęcia nowych, sytych Niemiec sukcesu w "Petrze", która trafiała do nas nie wiadomo skąd. Wszyscy są nowocześni i postępowi, i biorą udział w sukcesie gospodarczym RFN dopóki zapadnięty chodnik nie odsłoni cuchnących szczątków ofiar obozu pracy, o których społeczność miasteczka wolałaby nie pamiętać. Zatarto pamięć o nich tak skutecznie, że wypadek stał się prawdziwym szokiem Powieść jest też formą rozrachunku z nihilistyczną filozofią egzystencjalizmu. Dwa cytaty: 1) "Heute sehr gut, morgen besser" ("Dzisiaj bardzo dobrze, jutro lepiej") to hasło powojennego boomu gospodarczego w Niemczech Adenauera. 2) "Powieść nie jest aktem buntu. Wraz z uprawomocnieniem i akceptacją różnych form zachowań ludzkich uprawomocnia i akceptuje instytucje społeczne". Bardzo mądre!