Janusz Rautszko

Gdy na końcu pojawiła się myśl, że siedzę właśnie na leżaku, na słońcu, popijając pyszny napój i odpoczywając, a bohaterowie tej powieści żyli i przechodzili tak ciężkie chwile pojawiły się łzy. Łzy współczucia, smutku, bezsilności i wdzięczności, że przyszło mi żyć w lepszych czasach. Ślady miękkich łap to książka, która bez wątpieniu pozostawi ślad na moim sercu już na zawsze. Losy polskiej rodziny - rozdzielonej w czasie drugiej wojny światowej ukazuje ich przeżycia, ale i sytuacje tysięcy takich rodzin. Książka podzielona została na trzy części. Pierwsza z nich w największej mierze dotyczy Wilhelma - ojca rodziny, komendanta posterunku policji w Chinoczach. Trafia on do więzienia w Ostaszkowie. Dzięki niemu poznajemy warunki w jakich żyli i pracowali zesłańcy, oraz to jak mamieni byli obietnicami, których kaci nigdy nie spełnili. Następna część, zatytułowana "Tatiana" opowiada o losach żony Wilhelma, która zostaje zesłana na wschód wraz z czwórką dzieci. Obrazuje trudny i poświęcenie matki, gotowej zrobić wszystko, by zapewnić dzieciom przetrwanie. Kończy się z chwilą śmierci kobiety. Właśnie wtedy przechodzimy do części trzeciej - "Stefan" - dotyczącej dalszych losów czwórki polskich sierot, które pozostały w kołchozach. To dzieci, które stanowczo zbyt wcześnie musiały osiągnąć dojrzałość. Ich losy łamią serce, ale jednocześnie bardzo je rozgrzewają. Sierociniec, do którego trafiają pokazuje skalę zniszczenia jakiego na polskich rodzinach dokonało zesłanie. Ponad setka polskich dzieci i to z niedużego obszaru.... Ponad setka sierot... Całość ukazuje ból, strapienie, ciężkie chwile, ale... Pokazuje też, że wsparcie można otrzymać od każdego. Ta powieść pokazuje trudny rdzennych mieszkańców, jak i wysiedleńców. Pokazuje życzliwość, chęć pomocy, współczucie. Jak i brutalność i obojętność. Pokazuje, że świat nie jest czarno biały. Uświadamia o przeszłości. A dla mnie - uczy doceniać codzienność i najprostsze dobra, które obecnie posiadamy! POLECAM GORĄCO!!!