Pawło Zahrebelny

Książka ta to niestety zwykłe „czytadło” powstałe na fali popularności serialu „Wspaniałe stulecie"wyłącznie dla zysku. Nie wiem, czy to wina autora, czy kwestia pospiesznego, niedbałego tłumaczenia, ale pozycja ta wygląda jakby została stworzona w ramach kursu: „Jak napisać harlekina w tydzień”. Lista zastrzeżeń jest długa: Niejednolitość stylu - w tekście pojawiają się takie słowa jak „facet”, „chamski” i „syf” oraz liczne błędy składniowe, językowe i stylistyczne, np. „wracać z powrotem”. Zabrakło tutaj także spójności oraz płynności narracji, czyli tego czegoś co ”wciąga” czytelnika do świata przedstawionego; przez to cała historia staje się nużąca, nijaka i nudna. Dodatkowo - opisy dotyczą wszystkiego i niczego zarazem, są bardzo powierzchowne, brak tu pochylenia się nad szczegółem - postacią czy wydarzeniem. Bohaterom zupełnie brak charakteru, a całej opowieści - kolorytu. Najgorsze jest to, że mam też cztery pozostałe części… Tym, którzy zastanawiają się, czy sięgnąć po serię "Wspaniałe stulecie Sulejmana" - zdecydowanie odradzam tę lekturę.