Najnowsze artykuły
- ArtykułyZmiana biegu typowego życiaKsiążka_koc_kot0
- ArtykułyNagroda Bookera 2024: Rekordowa liczba kobiet na krótkiej liścieKonrad Wrzesiński9
- ArtykułySą osoby, którym dopiero zbrodnia przynosi ukojenie – Janne Aagaard o „Morderstwach nad Bałtykiem”Anna Sierant1
- ArtykułyPoznańskie święto kryminału. Nadchodzi Festiwal GrandaLubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Ludwiński
Źródło: http://csw.art.pl/
1
7,8/10
Pisze książki: sztuka
Urodzony: 02.01.1930Zmarły: 16.12.2000
Jerzy Ludwiński (ur. 2 stycznia 1930 w Zakrzówku Lubelskim, zm. 16 grudnia 2000 w Toruniu) – główny polski teoretyk sztuki pojęciowej, krytyk sztuki, dziennikarz i wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
Ukończył Wydział Historii Sztuki KUL (studia w latach 1950-1955). Był współzałożycielem awangardowej grupy artystycznej Zamek w Lublinie i redaktorem "Struktur" (plastycznego dodatku do lubelskiego pisma kulturalnego "Kamena", lata 50. XX wieku). Współpracował także z innymi czasopismami, m.in. "Życiem Literackim" (współredaktor wkładki "Plastyka" w latach 50.),wrocławską "Odrą (redaktor działu Galeria),"Polską", "Projektem", "Współczesnością", "Kulturą", "Biuletynem Informacyjnym ZPAP", "Nadodrzem".
Kreator wydarzeń polskiej sztuki konceptualnej, współorganizował Ogólnopolskie Sympozjum Puławy'66, opracował program Muzeum Sztuki Aktualnej we Wrocławiu (1968) - "muzeum gry". Zainicjował działalność i kierował Galerią "Pod Moną Lisą" we Wrocławiu (1967-1971). Był autorem programu teoretycznego i organizacyjnego "Centrum Badań Artystycznych" (CBA, 1969) i Ośrodka Dokumentacji Sztuki we Wrocławiu (1970-1971). W 1971 współorganizował wystawę grupy PHASES w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Uczestniczył w plenerach awangardy artystycznej w Osiekach (w latach 60. i 70.) oraz w sesji "Złote Grono" w Zielonej Górze (w latach 1965-1977). W latach 1976-1978 był autorem i kierownikiem galerii Punkt w Toruniu.
Był członkiem sekcji polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA w Warszawie. W latach 1980-2000 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (od 1996 Akademii Sztuk Pięknych) w Poznaniu, gdzie jako profesor historii sztuki nowożytnej był promotorem rekordowej liczby prac magisterskich i doktorskich). Prowadził działalność popularyzatorską w prasie i RTV w latach 70., 80. i 90. w formie prelekcji, wykładów i tekstów o sztuce współczesnej. Był przyjacielem artystów i często współkreatorem ich programów artystycznych. Jest autorem książki Epoka błękitu, wydanej pośmiertnie w 2003 w krakowskim wydawnictwie Stowarzyszenie Artystyczne "Otwarta Pracownia" Jerzego Hanuska.
Kompletne zbiory rękopisów Jerzego Ludwińskiego oraz wszelkiego rodzaju spuścizny twórczej po nim znajdują się na stałe w kolekcji CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz w powstającej kolekcji Stowarzyszenie Sztuk Pięknych "Zachęta" we Wrocławiu. W 2007 w Van Abbe Museum w Holandii wydano w języku angielskim pisma zebrane Jerzego Ludwińskiego Notes from future of Art pod redakcją Magdaleny Ziółkowskiej. W 2009 roku wydano pisma zebrane Jerzego Ludwińskiego pod redakcją profesora poznańskiej ASP Jarosława Kozłowskiego pt.: Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty[1].http://
Ukończył Wydział Historii Sztuki KUL (studia w latach 1950-1955). Był współzałożycielem awangardowej grupy artystycznej Zamek w Lublinie i redaktorem "Struktur" (plastycznego dodatku do lubelskiego pisma kulturalnego "Kamena", lata 50. XX wieku). Współpracował także z innymi czasopismami, m.in. "Życiem Literackim" (współredaktor wkładki "Plastyka" w latach 50.),wrocławską "Odrą (redaktor działu Galeria),"Polską", "Projektem", "Współczesnością", "Kulturą", "Biuletynem Informacyjnym ZPAP", "Nadodrzem".
Kreator wydarzeń polskiej sztuki konceptualnej, współorganizował Ogólnopolskie Sympozjum Puławy'66, opracował program Muzeum Sztuki Aktualnej we Wrocławiu (1968) - "muzeum gry". Zainicjował działalność i kierował Galerią "Pod Moną Lisą" we Wrocławiu (1967-1971). Był autorem programu teoretycznego i organizacyjnego "Centrum Badań Artystycznych" (CBA, 1969) i Ośrodka Dokumentacji Sztuki we Wrocławiu (1970-1971). W 1971 współorganizował wystawę grupy PHASES w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Uczestniczył w plenerach awangardy artystycznej w Osiekach (w latach 60. i 70.) oraz w sesji "Złote Grono" w Zielonej Górze (w latach 1965-1977). W latach 1976-1978 był autorem i kierownikiem galerii Punkt w Toruniu.
Był członkiem sekcji polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA w Warszawie. W latach 1980-2000 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (od 1996 Akademii Sztuk Pięknych) w Poznaniu, gdzie jako profesor historii sztuki nowożytnej był promotorem rekordowej liczby prac magisterskich i doktorskich). Prowadził działalność popularyzatorską w prasie i RTV w latach 70., 80. i 90. w formie prelekcji, wykładów i tekstów o sztuce współczesnej. Był przyjacielem artystów i często współkreatorem ich programów artystycznych. Jest autorem książki Epoka błękitu, wydanej pośmiertnie w 2003 w krakowskim wydawnictwie Stowarzyszenie Artystyczne "Otwarta Pracownia" Jerzego Hanuska.
Kompletne zbiory rękopisów Jerzego Ludwińskiego oraz wszelkiego rodzaju spuścizny twórczej po nim znajdują się na stałe w kolekcji CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz w powstającej kolekcji Stowarzyszenie Sztuk Pięknych "Zachęta" we Wrocławiu. W 2007 w Van Abbe Museum w Holandii wydano w języku angielskim pisma zebrane Jerzego Ludwińskiego Notes from future of Art pod redakcją Magdaleny Ziółkowskiej. W 2009 roku wydano pisma zebrane Jerzego Ludwińskiego pod redakcją profesora poznańskiej ASP Jarosława Kozłowskiego pt.: Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty[1].http://
7,8/10średnia ocena książek autora
7 przeczytało książki autora
26 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma