Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydaje ci się, że coś będzie istniało wiecznie, a jutro może się okazać, że już tego nie ma.

Już nie płaczę. A więc to prawda, jest tak jak myślałam. Przychodzi taka chwila, kiedy nie ma już w tobie łez. Jestem skorupą, pustą, wypraną z żalu i rozpaczy. We mnie już tylko pustynia.

Jestem jak przesadzona roślina, której korzenie zostały na starym miejscu.

Jeśli mają cię zabić za to, że zabiłaś zająca, to przynajmniej niech będzie ci wolno go skosztować.