Wacław Bojarski

Wacław Bojarski ps. Czarnota (ur. 30 października 1921, zm. 5 czerwca 1943 w Warszawie) – polski poeta czasu wojny należący do pokolenia kolumbów.
W 1939 ukończył liceum humanistyczne Zamoyskiego, w czasie okupacji studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Członek organizacji konspiracyjnej Konfederacja Narodu. Wraz z Bronisławem Kopczyńskim zainicjował wydawanie podziemnego miesięcznika kulturalnego „Sztuka i Naród”, którego został drugim redaktorem naczelnym w styczniu 1943. Był autorem licznych piosenek wojskowych, artykułów. Pisał pod pseudonimami: Jan Marzec, Wojciech Wierzejewski, Marek Zalewski. W popularnej na Wileńszczyźnie i podczas powstania warszawskiego piosence „Natalia” utrwalił pseudonim swojej narzeczonej i przyszłej żony. Dostał pierwszą nagrodę za liryk prozą „Ranny różą” w konkursie „SiN”. W latach 1942-1943 publikował szereg opowiadań (przedrukowanych po wojnie przez „Twórczość” (nr 2/1959)).
25 maja 1943 wraz z Tadeuszem Gajcym i Zdzisławem Stroińskim, składał wieniec pod pomnikiem Kopernika z okazji jego czterechsetnej rocznicy śmierci, podczas czego doszło do strzelaniny z Niemcami, w której Bojarski został ciężko ranny. Wziął ślub na łożu śmierci z „Natalią” – Haliną Marczak. Zmarł 5 czerwca 1943, pochowany na Cmentarzu Bródzieńskim (kw. 18C-4).