Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Wacław Bojarski
Źródło: http://www.phalanx.pl/tworcy/bio0/info/waclaw-bojarski/
9
7,6/10
Pisze książki: poezja, czasopisma
Urodzony: 30.10.1921Zmarły: 05.06.1943
Wacław Bojarski ps. Czarnota (ur. 30 października 1921, zm. 5 czerwca 1943 w Warszawie) – polski poeta czasu wojny należący do pokolenia kolumbów.
W 1939 ukończył liceum humanistyczne Zamoyskiego, w czasie okupacji studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Członek organizacji konspiracyjnej Konfederacja Narodu. Wraz z Bronisławem Kopczyńskim zainicjował wydawanie podziemnego miesięcznika kulturalnego „Sztuka i Naród”, którego został drugim redaktorem naczelnym w styczniu 1943. Był autorem licznych piosenek wojskowych, artykułów. Pisał pod pseudonimami: Jan Marzec, Wojciech Wierzejewski, Marek Zalewski. W popularnej na Wileńszczyźnie i podczas powstania warszawskiego piosence „Natalia” utrwalił pseudonim swojej narzeczonej i przyszłej żony. Dostał pierwszą nagrodę za liryk prozą „Ranny różą” w konkursie „SiN”. W latach 1942-1943 publikował szereg opowiadań (przedrukowanych po wojnie przez „Twórczość” (nr 2/1959)).
25 maja 1943 wraz z Tadeuszem Gajcym i Zdzisławem Stroińskim, składał wieniec pod pomnikiem Kopernika z okazji jego czterechsetnej rocznicy śmierci, podczas czego doszło do strzelaniny z Niemcami, w której Bojarski został ciężko ranny. Wziął ślub na łożu śmierci z „Natalią” – Haliną Marczak. Zmarł 5 czerwca 1943, pochowany na Cmentarzu Bródzieńskim (kw. 18C-4).
W 1939 ukończył liceum humanistyczne Zamoyskiego, w czasie okupacji studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Członek organizacji konspiracyjnej Konfederacja Narodu. Wraz z Bronisławem Kopczyńskim zainicjował wydawanie podziemnego miesięcznika kulturalnego „Sztuka i Naród”, którego został drugim redaktorem naczelnym w styczniu 1943. Był autorem licznych piosenek wojskowych, artykułów. Pisał pod pseudonimami: Jan Marzec, Wojciech Wierzejewski, Marek Zalewski. W popularnej na Wileńszczyźnie i podczas powstania warszawskiego piosence „Natalia” utrwalił pseudonim swojej narzeczonej i przyszłej żony. Dostał pierwszą nagrodę za liryk prozą „Ranny różą” w konkursie „SiN”. W latach 1942-1943 publikował szereg opowiadań (przedrukowanych po wojnie przez „Twórczość” (nr 2/1959)).
25 maja 1943 wraz z Tadeuszem Gajcym i Zdzisławem Stroińskim, składał wieniec pod pomnikiem Kopernika z okazji jego czterechsetnej rocznicy śmierci, podczas czego doszło do strzelaniny z Niemcami, w której Bojarski został ciężko ranny. Wziął ślub na łożu śmierci z „Natalią” – Haliną Marczak. Zmarł 5 czerwca 1943, pochowany na Cmentarzu Bródzieńskim (kw. 18C-4).
7,6/10średnia ocena książek autora
45 przeczytało książki autora
133 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Od Staffa do Wojaczka. Poezja polska 1939-1985. Antologia. Tom 1
8,0 z 4 ocen
9 czytelników 0 opinii
1988
Najnowsze opinie o książkach autora
Baczyński i inni. Strofy wojenne Jan Lechoń
7,8
Ciekawy wybór tekstów poetów Pokolenia Kolumbów. Wielu autorów znanych i mniej znanych stanowi bardzo ciekawą mieszankę do przypomnienia i do zapoznania. Dodatkowo każdy z autorów opatrzony krótką notką biograficzną. A! nie wspomniałem jeszcze, że wiersze są po prostu świetne: poruszające i zapadające w pamięć. Warto mieć ten tomik na półce!
Ranni różą. Poeci walczącej Warszawy. Antologia Miron Białoszewski
10,0
Bardzo wzruszająca lektura szczególnie twórczości Tereski Bogusławskiej, najmłodszej poetki podziemnej Warszawy i żal wielki, że twórczość tej bardzo utalentowanej, bardzo doświadczonej bólem i przedwcześnie zmarłej poetki popada w zapomnienie.
Była rodowitą warszawianką, harcerką, uczestniczką Małego Sabotażu i więźniarką Pawiaka. W czasie Powstania Warszawskiego z uwagi na nadwątlone prześladowaniami na Pawiaku zdrowie nie pozwolono jej na służbę czynną. W służbie Ojczyzny szyła więc powstańcze opaski...Zmarła w lutym 1945 roku w wieku 16 lat wskutek powikłań nieludzkiego traktowania na Pawiaku.
Dzisiaj pamiętają o niej już chyba tylko harcerze, którzy kilka dekad temu druhnę Teresę czynili swoją patronką.