Jest to jedno z moich czytelniczych zaskoczeń i niespodzianek w tym roku. Zaskoczony jestem pozytywnie, a nawet bardzo pozytywnie. Lektura filozoficzna wyborna, znakomicie się tę książkę czyta i potrafi zainteresować. Zaznaczam jednak, że skierowana jest tylko i wyłącznie do grona osób, które pasjonują się filozofią i dość dobrze są już z nią obeznane.
Książka rozpoczyna się od przedmowy do wydania pierwszego, przedmowy do wydania drugiego i części pt. "Zamiast wstępu". Dalej następują trzy niezwykle ciekawe rozdziały mówiące o teorii poznania empiriokrytycyzmu a teorii poznania materializmu dialektycznego. Rozdział czwarty traktuje o idealistach filozoficznych jako pobratymcach i spadkobiercach empiriokrytycyzmu. Rozdział piąty mówi o najnowszej (jak na czasy Lenina oczywiście) rewolucji w przyrodoznawstwie a idealizmie filozoficznym. Rozdział szósty to porównanie empiriokrytycyzmu i materializmu historycznego. Po tym rozdziale następuje zakończenie i dodatek do rozdziału IV.
Lektura filozoficzna z krwi i kości. Lenin to filozof o określonych przekonaniach, który potrafi w pasjonujący sposób broić swych poglądów. Książkę polecam amatorom nauk filozoficznych. Książka ta, którą przeczytałem z dużym zainteresowaniem i która wiele ciekawych kwestii poruszyła, uhonorowana musi zostać wieloma gwiazdkami w ocenie.

Jest to jedno z moich czytelniczych zaskoczeń i niespodzianek w tym roku. Zaskoczony jestem pozytywnie, a nawet bardzo pozytywnie. Lektura filozoficzna wyborna, znakomicie się tę książkę czyta i potrafi zainteresować. Zaznaczam jednak, że skierowana jest tylko i wyłącznie do grona osób, które pasjonują się filozofią i dość dobrze są już z nią obeznane.
Książka rozpoczyna...