Tadeusz Rybowski

"Pokój na wieży - opowieści wampiryczne " czyli klasyczne oblicze wampira przedstawione w jedenastu różnorodnych odsłonach.Zanim jednak przejdę do sedna zacznę od...początku, bowiem początek tej książki wydał mi się najbardziej ciekawy-wartościowy ( nie żebym umniejszała samym opowieściom przedstawionym na kartach tej książki ).Po prostu osobiście bardzo lubię folklor wampiryczny i ogólnie związany z rożnymi nadprzyrodzonymi zjawiskami, zatem kiedy na sam początek lektury zostałam uraczona przez pana Marcina Bradke "nowinkami" ze świata folkloru,byłam oczarowana( owszem większość z nich jest mi znana, ale nigdy za wiele tego typu informacji, choćby były takie same, tylko przedstawione w innej formie).Uważam, że wstęp w tej książce jest bardzo ważnym i ciekawym elementem, który wciąga czytelnika w odpowiedni nastrój i już na starcie jest dopełnieniem treści. Jeśli o same opowiadania chodzi, to tak jak już wspomniałam są bardzo różnorodne, jedne z nich bardziej przyziemne (mimo dość nadnaturalnej oprawy całości owego zbioru)natomiast inne w klimacie nieco onirycznym,lecz jedno je łączy- wszystkie są ponadczasowe.Wiadomo że, "jaki autor takie pióro", więc nie sposób opowiadania te, ze sobą porównać.Niemniej każdy ma prawo do subiektywnej oceny zatem i ja z tego skorzystam. Opowiadanie, które podobało mi się najbardziej, to zdecydowanie "Carmilla" twórczości J. Sh. Le Fanu. Natomiast najsłabiej według mojej opinii wypadło opowiadanie niejako ojca chrzestnego-wampiryzmu, czyli Bram'a Stoker'a pt."Gość Drakuli".Reszta opowieści zawartych w owym tomiku moim zdaniem plasuje się na miejscu bardzo dobrym. Ogólnie sumując , gorąco polecam zapoznanie się z całością książki, gdyż można w niej odszukać motyw wampiryczny w różnorakim wydaniu.