Wasilij O. Toporkow

Dobra książka dla wszystkich osób zainteresowanych historią aktorstwa, a zwłaszcza okresem rozkwitu tej sztuki. Wspomnienia Toporkowa w ciekawy i sugestywny sposób kreślą zastosowanie metody Stanisławskiego w praktyce, jak i sam portret tego reformatora teatru. Może posłużyć jako inspiracja zarówno dla aktorów i reżyserów, co wydaje się oczywiste, ale również dla instruktorów teatralnych, chcących pracować z młodzieżą nad jakimś realistycznym przedstawieniem. Nie jest to pozycja stricte naukowa, która w jasny i przejrzysty sposób wyjaśniałaby zagadnienia samej metody. Raczej skupia się na jej zastosowaniu niż wyjaśnianiu, co czyni z niej równie, jeśli nie bardziej, cenną.