Popularne hasła / tagi
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Giacomo Biffi
Kardynał Giacomo Biffi, emerytowany arcybiskup Bolonii, urodził się 13 czerwca 1928 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 grudnia 1950 roku. Wykładał teologię w seminariach Archidiecezji Mediolańskiej. Był proboszczem w Legnano oraz w parafii św. Andrzeja w Mediolanie. W 1974 roku został wikariuszem biskupim archidiecezji mediolańskiej do spraw kultury, a w 1975 roku został dyrektorem Lombardzkiego Instytutu Pastoralnego. W ramach prac Instytutu pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rytu Ambrozjańskiego. W 1975 roku został biskupem pomocniczym, a rok później otrzymał sakrę biskupią.19 kwietnia 1984 roku został mianowany arcybiskupem Bolonii i pozostał nim do 16 listopada 2003 roku. 23 maja 1985 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej. W 1989 roku prowadził rekolekcje wielkopostne dla Kurii Rzymskiej. Był członkiem Kongregacji ds. Duchowieństwa, ds. Ewangelizacji Narodów oraz ds. Wychowania Katolickiego. Autor licznych publikacji teologicznych i katechetycznych.
- 2 przeczytało książki autora
- 6 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Można zaryzykować stwierdzenie, że w piekle - tak jak na dobrych wydziałach teologii - dyskutuje się przede wszystkim o Bogu.
Można zaryzykować stwierdzenie, że w piekle - tak jak na dobrych wydziałach teologii - dyskutuje się przede wszystkim o Bogu.
Człowiek - vulnetatus in natutalibus - jęczy i krzyczy do Boga, ponieważ pragnie powrócić do swej pierwotnej wolności. Jego płacz jest głęboki i istotowy. Człowiek upadły płacze całym swym zranionym jestestwem również wtedy, gdy się śmieje, gdy się bawi i wtedy, gdy nie chce przyznać się do swego wielkiego bólu. Sunt lacrimae rerum to ból istnienia, który nie oczyszcza i którego nie potrafimy ukryć.
Człowiek - vulnetatus in natutalibus - jęczy i krzyczy do Boga, ponieważ pragnie powrócić do swej pierwotnej wolności. Jego płacz jest głębo...
Rozwiń ZwińTo co zwykle jest nazywane sumieniem i o czym się najczęściej mówi, to nic innego jak wewnętrzna prostytutka, która łatwo się dostosowuje, szybko się uczy tego, czego żąda jej pan, natychmiast zapamiętuje słowa, które ma wypowiadać, opinie, które ma wygłaszać, czy też kompromisy, na które może pójść.
To co zwykle jest nazywane sumieniem i o czym się najczęściej mówi, to nic innego jak wewnętrzna prostytutka, która łatwo się dostosowuje, s...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE