Monika Rogozińska

Książka wspomnieniowa o Henryku Franczaku, polskim lotniku biorącym udział w działaniach wojennych m. in. Dywizjonu 304. Po wojnie latał w Himalajach, upodobał sobie zwłaszcza górę Nanga Parbat. Autorka, po raz pierwszy o tej barwnej postaci dowiedziała się podczas wyprawy himalaistów prowadzonej przez Andrzeja Zawadę w 1997 i próby zimowego zdobycia tej właśnie góry. Postanowiła wtedy odszukać człowieka, który był ulubionym pilotem mira Hunzy. Okazało się, iż ten dzielny Polak żyje, a kilka rozmów przerodziło się w wieloletnią przyjaźń. Książka bardzo nierówna pod względem stylu. Najbardziej uporządkowana i klarowna jest druga część, w której opisane są dzieje pana Henryka. Niemniej jednak wzruszająca i poruszająca, odważnie mówiąca o sprawach i wydarzeniach, które europejscy Polacy najchętniej by przemilczeli. Na przykład to, iż dopiero w 2005 r. Polskie wojsko mogło wziąć udział w paradzie rocznicowej odbywającej się w Londynie i świętującej zwycięstwo wojsk alianckich nad Niemcami. Autorka informuje o tym jak wyglądały loty alianckie (a przede wszystkim kto brał w nich udział) ze zrzutami dla uczestników Powstania Warszawskiego oraz czym zajmowali się polscy lotnicy po zakończeniu II wojny światowej, którzy zdecydowali się pozostać w Anglii. Podkreśla, że społeczeństwo angielskie całkiem o nich zapomniało, nie mogli pracować w zawodzie, więc albo byli magazynierami, kierowcami autobusów itp. albo współpracowali z armią Pakistańską. Bardzo pozytywnie mnie ta lektura zaskoczyła, polecam.