Wojciech Hajnus

Sama chyba nigdy bym nie sięgnęła po tą pozycję w księgarni, bo w ogóle nie interesuje mnie tematyka wojenna. Ale pożyczono mi ją do przeczytania i nie żałuję. Fakt, że trudno czasami się połapać w terminologii wojskowej, skrótów, jakie autor opisuje. Ale już w trakcie pisania widzimy, że wspomnienia są prawdziwe, pozbawione słodzenia... Żołnierz na misji daleko od domu wśród ludzi, którzy nie wiadomo w którym momencie mogą stać się wrogami. A właściwie cały czas są nimi jak okazuje się na końcu książki. Inna mentalność, kultura, nastawienie do okupantów, jakimi są również Polacy. Mimo braków w wyposażeniu, dezorganizacji, braku wsparcia ze strony własnego dowództwa, udaje się stworzyć projekt odbudowy łączności, mediów w okupowanym kraju. Mimo tęsknotą za krajem, przede wszystkim za rodziną polski żołnierz potrafi i chce pomóc ludziom, którzy tak naprawdę mimo okazywanej życzliwości są wrogo nastawieni...