J.K. Rowling

- ewakuacja Harrego z dotychczasowego domu była genialna. Siedem różnych postaci wcieliło się w Harrego, ale tylko jedna z nich wiozła ze sobą klatkę z jego sową. Naśladowcy pomyśleli, aby mieć okulary na sobie jak Harry, ale klatkę z papugą miał tylko jeden debil. I taka jest cała ta książka, od początku do końca. Idiotyzmy i debilizmy co kilka zdań. - warto pamiętać, że całość tej książki dzieje się w Anglii, wszystkie te tragedie i problemy dotyczą tylko i wyłącznie Anglii a nie całej ziemi. Ten Voldemort uwziął się na anglie i jej ministerstwo i tam cały czas przeszkadza i jątrzy. - Harry ukrywa się w odziedziczonym domu, stałe obserwowanym przez sługi woldemorta. Jednocześnie palą w kominku ;-) na pewno dym ich nie zdradza... JPD. - ministerstwo tylko zostało dobrze opisane, że pracują tam same gnidy i nieudacznicy. Ciekawe że autorka zawsze pokazywała je jako mateczniki dziadostwa, co jest widoczne także i w Polsce już od wielu dekad. - ministerstwie Harry kiedy odzyskuje naszyjnik, rzuca zaklęcie aby wyczarować atraper naszyjnika. Ale dlaczego nie zrobił tego samego z okiem mundiego, które zdradziło po zabraniu ich tam obecność. - po ucieczce z ministerstwa mówią, że nie mogą wrócić do swojego schronienia bo pewnie ktoś tam z ministerstwa już dotarł za hermioną. Ale dlaczego nie wezwą stworka, skoro może się pojawić na każde zawołanie swojego pana, i nie spytają go czy ktoś się pojawił w ich dotychczasowej kryjówce? Debile. - wielokrotnie było mówione, że horkruksów nie można trzymać blisko siebie i wchodzić z nim kontakt emocjonalny. Harry kiedy zdobywa naszyjnik horkruks od razu zawiesza go na swoim głupim łbie, aby mieć problemy. - okazuje się że posiadając w ręku dwie lub więcej różdżek, wzmacniają one siłę na tyle na ile jest to dużo różdżek w ręku. I co ja mam uwierzyć, że czarodzieje nie noszą podwójnych potrójnych czy pięć różnych złączonych razem ze sobą? Tego się dowiadujemy gdy Harry Potter pośrednio zabił stworka bo oczywiście ogłuszył nie najgroźniejszego przeciwnika tylko najmniej istotnego. - w tej książce ewidentnie gobliny to są żydzi z naszego świata. Nie tylko zarządzają na całym świecie bankami a więc i finansami. Ale także wszelkimi innymi wartościowymi przedmiotami. A na konie jeszcze okazuje się że gobliny uważają że wszystko co wytworzyły należy do nich nawet jeżeli wytwarzały to na zamówienie i opłacone przez innych ludzi. Dosłowny opis Żydów. - czemu jest to dziwne że haremu nigdy do głowy nie przyszło aby odwiedzić grób swoich rodziców. Dopiero w tej części kiedy poszukuje miecza, postanowił odwiedzić wróć rodziców po raz pierwszy w życiu. ROn tak jak zawsze jest debilem i żadnym przyjacielem, ale Harry także jest przecież skrajnym samolubem tak naprawdę. Jedyne co się broni w tej książce to Hermiona. - najpierw dowiadujemy się że horkruksy mogą wejść z cząstką duszy jedynie przedmioty stałe. Następny dowiadujemy się że taki wszedł węża oraz samego Harrego Pottera. Mimo że nie mogą zajmować miejsca gdzie jest inna dusza o czym mówiła autorka tylko ciała stałe. Cała ta książka właśnie taka jest bzdurna. - eliksir szczęścia, który był w rzeczywistości cały czas pity - nikt go nie wykorzystuje, ani razu w tej książce normalnie debile. - 20 stóp to 6 metrów. To jak te olbrzymy rzekomo mają pięści jak taczki, brzuch jak pagórki, a zęby jak połowy cegieł? Autorka to chyba nie zna się na rozmiarach. Co za idiotyzmy względem tego wzrostu - Longboton to w jednej z ostatnich scen zabija ścięciem łba węża woldemorta przez miecz gryffindora. Wyjął go tiary przydziału, ale zaraz zaraz przecież miecz został im ukradziony w skarbcu gringota przez goblina. Ale kto by się tam przejmował, przecież w tej książce bzdury są co dosłownie kilka zdań, zaprzeczające samej fabule. - czarna różdżka jest z czarnego bzu?, mimo że czarne bzy sa brązowym drzewem, nawet bardzo jasno brązowym i pustym w środku. Setki takich błędów logicznych, dosłownie co kilka zdań.