Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ponieważ jest to jedyne tego typu kompendium wiedzy na temat literatury japońskiej wśród polskich publikacji, jest to pozycja z pewnością warta uwagi. Niestety nie jest ona pozbawiona wad. Przede wszystkim całość jest chaotyczna, w dodatku rzuca się w oczy sztuczne pompowanie objętości. Informacje zostają rozsiane w książce w różnych miejscach i poskładanie tego w całość wymaga powrotu do wcześniej czytanego tekstu. Nierzadko zdarza się także, że wśród not o pisarzach, autor wtrąca ni stąd ni zowąd jakąś informacje o jeszcze jednej osobie, której jednak w ogóle nie rozwija (jedno - dwa zdania, wyglądające jakby nagle mu się to przypomniało i po prostu musiał to zapisać). Niektóre tytuły zostają przetłumaczone w różny sposób, zresztą jakość owego tłumaczenia czasami bywa wątpliwa. Brakuje tu też balansu, wyczucia w podawaniu informacji - część książek zostaje streszczona od początku do końca, o innych nie ma nawet wzmianki poza podaniem samego tytułu. Co "ważniejszym" (czyli bardziej znanym/uznanym) pisarzom poświęca się i po kilka stron, innych wymienia się ledwie z nazwiska. Czasy współczesne (lata powojenne i później) to już kompletna "pigułka" składająca się tylko z tego, co naprawdę najważniejsze, bez wchodzenia w kontekst i rozwijania informacji. Wydaje mi się, że skoro już autor zdecydował się na ich opisanie, powinien to zrobić tak samo dokładnie, jak w przypadku wcześniejszych epok. Jako iż wśród polskich publikacji nie ma innej, która mogłaby jakoś konkurować w tym wydaniem, cieszę się, że zdecydowałam się po nie sięgnąć i nie żałuję spędzonego na tą książką czasu. Niestety równocześnie widzę jak wiele wiadomości wymaga tu uzupełnienia z innego źródła, że nie wspomnę o tym, iż o współczesnej kondycji literatury japońskiej nie wiem nic. Książka do najcieńszych nie należy, lecz na jej objętość składa się wiele niepotrzebnego tekstu (choćby fragmenty omawianych dzieł pojawiające się w ramkach; jako iż żaden nie zostaje opatrzony stosownym komentarzem, a o niektórych cytowanych dziełach autor ledwie w tekście wspomina, wydaje mi się, że jest to zabieg całkowicie zbędny, mający tylko zająć miejsce).