Anna Cholewa-Selo

(...) powolnym krokiem wracam do szpitala, gdzie czekają na mnie moi smutni współtowarzysze, gdzie nienormalność jest normą i gdzie możemy się ukryć przed radością życia.

(...) powolnym krokiem wracam do szpitala, gdzie czekają na mnie moi smutni współtowarzysze, gdzie nienormalność jest normą i gdzie możemy s...

Wesoły i okrutny świat toczy się własnym rytmem, obojętny na cierpienie, nieświadomy bólu, nierozumiejący, obcy.

Wesoły i okrutny świat toczy się własnym rytmem, obojętny na cierpienie, nieświadomy bólu, nierozumiejący, obcy.

Jeśli choć jednemu dziecku coś się złego dzieje, to osiągnięcia innych dzieci, żeby nawet ich było sto, pozostaną w cieniu tego jednego nieszczęścia i odbiorą pełną radość życia.

Jeśli choć jednemu dziecku coś się złego dzieje, to osiągnięcia innych dzieci, żeby nawet ich było sto, pozostaną w cieniu tego jednego nies...