Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2019
2018
2013
2012
2010
2009
Classica Cracoviensia. Volume XIII. Studies of Greek and Roman Culture (2009)
2 czytelników 0 opinii
2009
2007
2006
Classica Cracoviensia. Volume X. Violence and Aggresion in the Ancient World (2006)
3 czytelników 0 opinii
2006
2004
2003
2001
2001
Zagłada cmentarzy żydowskich Krzysztof Bielawski 
Na terenach dzisiejszej Polski powstało około 1200 cmentarzy żydowskich. Prawdopodobnie każdy z nich został w mniejszym lub większym stopniu zniszczony. O tym jak do tego doszło i kto jest winny tej sytuacji, opowiada w swojej najnowszej książce „Zagłada cmentarzy żydowskich” Krzysztof Bielawski.
Krzysztof Bielawski – badacz cmentarzy żydowskich, publicysta. Absolwent Wyższej Szkoły Turystyki i Hotelarstwa w Warszawie oraz Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (kierunek: Historia i kultura Żydów). Założyciel strony internetowej www.cmentarze-zydowskie.pl. Specjalista do spraw dziedzictwa żydowskiego w Centrum Informacji Historycznej Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Autor artykułów publikowanych na łamach m.in. „Kwartalnika Historii Żydów”, „Miasteczka Poznań”, ,,Spotkań z Zabytkami”, rocznika Zagłada Żydów. Studia i Materiały, portalu Wirtualny Sztetl.
Panuje powszechne przekonanie, że za zniszczenia żydowskich cmentarzy odpowiadają głównie wojska niemieckie lub rosyjskie, które miały tego dokonać podczas drugiej wojny światowej. Tymczasem wojenne zniszczenia, to zaledwie niewielki procent dewastacji, jakie miały miejsce na terenie naszego kraju. Za zdecydowaną ich większość niestety odpowiadają sami Polacy. Autor przytacza przykłady z ponad pięciuset miejscowości. Cmentarze służyły jako wysypiska śmieci, miejsca wypasu krów, tereny rekreacji i spotkań klientów z prostytutkami. Macewy wykorzystywano do utwardzania dróg, wyrabiania kół szlifierskich, tworzenia katolickich nagrobków lub budowy ogrodzeń. Na terenach kirkutów wybudowano szkoły, stadiony i drogi. Żydowskie groby traktowano, jako potencjalne miejsca znalezienia złota, dlatego w wielu miejscowościach kopano w ziemi i bezczeszczono ciała zmarłych. Pewien ksiądz nakazał zrobić ogrodzenie kościoła z macew, żeby jak mówił „zabezpieczyć je przed zniszczeniem”, a na jednym z cmentarzy zrobiono, i tu uwaga, erotyczną sesję!!! Muszę przyznać, że czytając o takich postępowaniach, czułem niesmak i obrzydzenie.
Więcej na moim blogu: http://oczytany.eu/zaglada-cmentarzy-zydowskich-krzysztof-bielawski/
Teksty poetyckie greckich fragmentów muzycznych. Komentarz filologiczny Krzysztof Bielawski 
Rozprawa K. Bielawskiego poświęcona jest zagadnieniu rzadko podejmowanemu przez badaczy starożytności. Greckie fragmenty muzyczne, czyli te utwory, które przetrwały do naszych czasów z antycznym zapisem nutowym, przykuwały uwagę uczonych, ale uwaga ta skupiona była na aspekcie muzycznym, podczas gdy nie dostrzegano, że - przynajmniej w części - są to także dzieła literatury greckiej. Niniejsza książka jest właśnie próbą dostrzeżenia w kilku dłuższych utworach wartości literackiej i potraktowania ich tak, jak innych dzieł poezji greckiej. Dodam od razu, że jest to próba udana.
Autor poddał analizie te spośród greckich fragmentów muzycznych, które z racji większej objętości i zadowalającego stanu zachowania da się dokładniej omówić. Są to dwa pajany delfickie zachowane na Skarbcu Ateńczyków w Delfach, przechowany na papirusie pajan berliński, kilka krótkich hymnów poety Mesomedesa oraz epitafium ze steli nagrobnej Sejkilosa. Te właśnie utwory Bielawski komentuje. Jeśli ktoś nie widział nigdy "klasycznego" filologicznego komentarza, to dodam, że zawiera on informacje na temat form gramatycznych, występowania podobnych fraz u innych autorów, kontekstu kulturowego, literackiego i religijnego. Komentarz jest wyczerpujący i zawiera wiele odwołań do wcześniejszych publikacji. Szczególnie ciekawie wygląda to w przypadku dyskusji nad uzupełnianiem miejsc niepewnych (ileż tam zaskakujących koncepcji!).
Podsumowując mogę stwierdzić, że jest to znakomity przykład tego, że w badaniach nad starożytnością wciąż wiele jest jeszcze zagadnień nieopracowanych. Komentarz na pewno zainteresuje filologów, zapewne w znacznie mniejszym stopniu muzykologów. W tej starannie skądinąd wydanej książce znalazłem kilkanaście różnego rodzaju literówek (a raz nawet - horribile dictu! - błędnie odmienione słowo greckie). Nie ujmuje to jednak wiele wartości naukowej. Jest to dobra i potrzebna w badaniach nad poezją grecką monografia.
Tomasz Babnis
