Aleksy Nikołajewicz Tołstoj

- Pisze książki: fantastyka, fantasy, science fiction, klasyka, literatura piękna, powieść historyczna, bajki, baśnie, legendy, podania, literatura dziecięca, poezja, czasopisma więcej mniej
- Urodzony: 10 stycznia 1883
- Zmarły: 23 lutego 1945
Rosyjski pisarz, dramaturg i publicysta. Przedstawiciel nurtu realistycznego, pisał również utwory w konwencji socrealizmu (Czarne złoto), powieści fantastyczno-naukowe (Aelita, Związek pięciu) oraz dramaty, często o tematyce historycznej.
Był propagandzistą komunistycznym, idealizował Stalina jako następcę Piotra Wielkiego. W latach 1917–1923 przebywał za granicą. Podczas II wojny światowej Tołstoj był członkiem Państwowej Komisji Nadzwyczajnej badającej zbrodnię katyńską. Komisja ta odpowiedzialnością za masakrę Polaków obarczyła Niemców. Był również członkiem Komitetu Wszechsłowiańskiego w Moskwie, jednym z najgorętszych zwolenników utworzenia Komitetu, z inspiracji władz ZSRR zaangażowany w program antyfaszystowskiego frontu narodów słowiańskich i połączenia idei słowiańskiej z ideą internacjonalizmu proletariackiego.
Najbardziej znany jako autor Drogi przez mękę (1922–1941), trylogii rozgrywającej się w czasach rewolucji październikowej i poświęconej losom inteligencji.
Aleksiej Nikołajewicz Tołstoj był synem hrabiego Nikołaja Tołstoja i Aleksandry z domu Turgieniew. Jego matka uciekła z kochankiem Aleksym Apollonowiczem Bostromem, będąc w drugim miesiącu ciąży. Pisarz wychował się bez kontaktu z rodziną Tołstojów, odziedziczył jednak 30 000 rubli i nazwisko. Jego wnuczką jest pisarka Tatiana Tołstoj.
Iwan Bunin przedstawił życiorys pisarza w tekście Trzeci Tołstoj opublikowanym m.in. w Gazecie Wyborczej w 2007.
Spoczywa pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
- 907 przeczytało książki autora
- 856 chce przeczytać książki autora
Wszystkie książki i czasopisma
Cytaty
Żmija": Czyż nie można przejść przez życie z sercem lodowatym jak źródlana woda, bez ulegania miłosnej gorączce?
Żmija": Czyż nie można przejść przez życie z sercem lodowatym jak źródlana woda, bez ulegania miłosnej gorączce?
Gwiazdy wyssały krew z jej ciała wypełniając ją w zamian wiecznym smutkiem. Smutek ten już nie był życiem, ani śmiercią, była to nicość, niebyt
Gwiazdy wyssały krew z jej ciała wypełniając ją w zamian wiecznym smutkiem. Smutek ten już nie był życiem, ani śmiercią, była to nicość, nie...
Rozwiń ZwińOt, spotyka się człowieka i mija się go obojętnie, a człowiek ten stoi przed tobą jak jakiś mały świat w dymiących gruzach.
Ot, spotyka się człowieka i mija się go obojętnie, a człowiek ten stoi przed tobą jak jakiś mały świat w dymiących gruzach.