Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. To co mi się w niej podoba, to na pewno sposób w jaki autor radzi sobie z kreowaniem fabuły wokół kluczowych wydarzeń opisanych w Biblii (np. logiczne wyjaśnienie czemu mimo iż Św. Józef pochodził z Betlejem i był głową rodu nikt nie chciał przyjąć jego rodziny gdy przybyli na spis). Ciekawe są też rozdziały opisujące wydarzenia na dworze Heroda, ale ich problem polega na tym, że ostatecznie nic z nich nie wynika (chodzi mi tu o wątki nie dotyczące bezpośrednio losów Św. Rodziny, a pobocznej intrygi dworskiej). Opisy różnych podróży zajmują w książce nieproporcjonalnie dużo miejsca względem innych wydarzeń (rozdziały o tym jak Św. Józef migruje dopiero z Betlejem zanim w ogóle poznał Maryję, są tak długie jak opis ucieczki do Egiptu, podróż Maryi do Elżbiety zajmuje więcej miejsca niż w ogóle opis samej wizyty). Chwilami drażni też tendencja, aby pokazać, że ważne postaci poboczne spotkano zanim nastąpiły znane wydarzenia z ich udziałem (starzec Symeon z Ewangelii o ofiarowaniu Jezusa w Świątyni nagle pojawia się nim Maryja Go w ogóle urodzi, po drodze trafia też ona do domu z Łazarzem niemowlęciem itp.). Zdecydowanie na plus jest tu opis uczuć i myśli głównego bohatera, nie ukrywam że to właśnie początek książki (póki Św. Józef nie poznał jeszcze Maryi) zrobił mi naprawdę spore nadzieje na ciekawą lekturę. Niestety, najgorzej moim zdaniem wypada, to co miało być główną osią fabuły, tj. relacja Św. Józefa z Maryją i Jezusem. Miriam (bo tak w książce figuruje NMP, choć większość imion jest używana wedle spolszczonej wersji),jest niestety opisana jakoś dziwnie. Moim zdaniem autor nie podołał próbie pokazania Jej, z jednej strony jako normalnej kobiety, a z drugiej nie mającej skazy jako wybranej na Matkę Boga. Za dużo tu opisów w stylu "była jakaś inna, chociaż zwyczajna", a za mało pokazania tego w naturalny sposób fabularnie. Następstwem tego jest słaby opis relacji małżonków. Św. Józef wydaje się być zbyt odseparowany od swej żony, w ogóle nie czuć postępów ich związku (całą książkę miałam wrażenie, że od momentu ich poznania, aż do końca nie zmieniło się prawie nic). Gorzej, że podobnie jest, jeśli chodzi o jego relację z Jezusem. Być może to negatywne wrażenie bierze się z tego, iż spodziewałam się czegoś innego po tej pozycji, myślałam, że skupi się ona na relacji przybrany ojciec - Syn Boży, ale też po prostu przybrany syn. Tymczasem Jezus rodzi się dopiero gdzieś w połowie książki (do tego momentu fabuła wlecze się opisując każdą podróż, po czym nagle następuje seria skip time'ów). W wieku, w jakim może już prowadzić normalną rozmowę pojawia się praktycznie na koniec, tuż przed wyjazdem z Egiptu, by zaraz zgubić się w Świątyni (szczerze liczyłam, że ten okres życia będzie szerzej opisany, na podst. apokryfów, albo nawet wymyślony). Jestem mocno zawiedziona, moim zdaniem książka zamiast pokazać postać Św. Józefa jako ważną, integralną część Św. Rodziny, którą niewątpliwie jest, opisuje go jako kogoś niemal kompletnie na uboczu.